'''Quidditas''' in [[scholasticismus|philosophia scholastica]] fuit unum ex [[nomen substantivum|nominibus]] [[essentia]]e [[res (philosophia)|rei]], ad [[vocabulum|verbum]] suum "quod est." Nomen a ''to ti ên einai,'' [[Graece|Graeca]] [[Aristoteles|Artistotelis]] locutione, a [[scholasticischolastica (philosophia)|scholasticis]] [[medium aevum|mediaevalibus]] deductum est, 'quod fuit esse [rem datam]' significans. Nomen proprietates describit quae inter [[substantia]]m peculiarem (exempli gratia, [[homo]] ipse) aliosque sui generis partiuntur. Quaestio "Quid est?" descriptionem generalem per commonalitatem rogat; quod est quidditas. Haec notio a [[Scholasticismus|philosophis scholasticis]] cum [[haecceitas|haecceitate]] rei saepe comparabatur, quam positivam hominis proprietatem esse crediderunt, quae hominem fecit hunc homine ipsum, et [[nemo|neminem]] alium. Hoc sensu in "Quiddity," [[poema]]te [[Georgius Herbertus|Georgii Herberti]] [[poeta]]e [[Anglia|Anglici]] adhibetur.
