'''Poësis epica''' (ea verbo [[lingua Graeca|Graeco]] ''ἔπος, -εος'' 'verbum, carmen') est [[genus (ars)|genus]] [[poesis]] in qua gesta [[narratio|narrantur]] [[homo|hominum]] [[veritas|verorum]] vel [[fictio|fictorum]], praecipue tempore remoto. Saepe in his [[fabula|fabulis]] [[deus|dei]] in [[tellus (planeta)|tellurem]] descendunt, ut se inter res humanas interponant. De terris [[Mare Mediterraneum|Mediterraneis]], [[carmen|carmina]] epica notissima sunt [[Homerus|Homeri]] ''[[Ilias]]'' et ''[[Odyssea]]'' et Vergilii ''[[Aeneis]].'' In [[Asia]], inter notissima poematibus epicis sunt ''Mahabharata'' et ''Ramayana'' ([[India]]e) et ''Epica Gilgamesi'' ([[Mesopotamia]]e). Poesis epica modo [[rex|reges]] vel regna glorificat (sicut ''Cantus Rolandi,'' etiam ''Aeneis,'' imperatori [[Augustus|Augusto]] dicatus), modo originem populi explicat (ut ''Aeneis,'' qui originem [[Roma antiqua|Romanorum antiquorum]] narrat). Hodierno tempore, epicae rarius scribuntur.
==Partes epicorum carminum==
Linea 138:
*''[[Carmen Nibelungorum]]''
*''[[Parzival]]'' [[Wolframus de Eschenbach|Wolframi de Eschenbach]]
