[[Fasciculus:HSX Millingen 1912 fig 105.jpg|thumb|Forma [[Aedes Sancti Salvatoris in Chora]] ([[Constantinopolis|Constantinopoli]] cum narthece interiore ac exteriore.]]
'''Narthex''' (-''ecis'', m.; ex Graeco verbo ''{{polytonic|νάρθηξ}}'') est porticus [[pronaus|pronao]] [[templum|templorum]] similis ad aditum ecclesiae[[ecclesia]]e principalem. In ecclesiis [[ars Palaeochristiana|palaeochristianis]] et [[Ars byzantina|byzantinis]] saepe etiam propatulum (sive [[atrium]]) porticibus circumdatum narthex vocatur.
== Etymologia ==
Linea 15:
== Galilaea ==
Litterae saeculi duodecimi narthecem, qui ecclesiae [[Ordo religiosusMonasterium|monasticae]] adiacebat, ''Galilaeam'' vocant. Nomen e [[liturgia]] illius temporis deductum est, in qua [[processio]] [[Divinum Officium|divino officio]] aut [[missa]]e anteibat. Iter [[apostolus|apostolorum]] in [[Galilaea]]m, ubi [[Iesus|Christum]] ressurectum viderent,<ref>Mt 26,32</ref> symbolice repraesentabat. Ad stationem ante ipsum cultum divinum etiam expiatio pertinebat, quae in "Galilaea" acta est. Ita "Galilaea" locus transitus interpretatus est, quia [[Salvatio|salvator]] a passione in ressurectionem, a morte in vitam transiit.<ref>Hugues Delautre, Jacqueline Gréal: ''La Madeleine de [[Vezelay]]. Führer und Pläne''; Lugduni 1985, p. 9.</ref>
