'''Optativus''' est modus [[Verbum (temporale)|verbi]]. HicModo loquentemoptativo aliqualoquens cuperese aliquid facere velcupere aliquavel possibile habere signat. InApud [[lingua Latina|linguam Latinam]] nonmodus optativumoptativus habemusnon est. Formae archaicae ab origine optativii essentes [[coniunctivusConiunctivus|coniunctivi]] praesentis archaicae quae ab origine modi optativi fuerunt ''sim, duim, velim, produim'' sunt. ''i'' signum antiquuumantiquum optativi estfuit.
In [[lingua Graeca]] et optativumoptativus et coniunctivumconiunctivus habemussunt.
Quod signum et in coniunctivumconiunctivo [[perfectum|perfectiperfecto]] invenimusinvenitur: ''dix-er-ī-tis''.
Coniunctivus [[Linguae Germanicae|lingualinguae germanicagermanicae]] ab optativo [[Linguae Indoeuropaeae|Indoeuropaeo]] oritur. OptativumOptativus indoeuropaeumindoeuropaeus verumvero inapud lingualinguam germanicagermanicam non iam habemusest.
In [[Lingua Gothica|lingua Gothica]], id est lingua Germanica antiquissima, forma optativiioptativus [[suffixum|suffixo]] ''ai'' formaturformabatur: ''bar'''ai'''s,'' 'fers', 'ferre vis'. Suffixo ''oi'' in lingua graeca antiqua obvenimusobvenitur: ''pher'''oi'''s'' (Graece: φέρoις), vide exemplum primum.
MuneraMunus formarum optativiioptativarum est voluntates et possibilitates signare sunt.
