Status linguae

Status linguae (francogallice état de langue) est intellectus linguisticae structuralis, quo quaecunque lingua singularis (e.g. lingua Latina) intelligitur ceu systema unitatium (i.e., sonorum, phonematum, morphematum, lexematum, sententiarum) inter se syntagmatice et paradigmatice cohaerentium. Status linguae, si subtiliter definitur, est systema grammaticale puncto temporis t_n in axi temporali expositum. Tale systema etiam grammatica synchronica appellatur. In praxi, grammatica Latina ad usum scholarum composita statum linguae Caesaris fere aetate sollemnem exponit.

Linguisticae diachronicae est differentias grammaticales binorum statuum linguae enumerare et in relationem mutuam redigere. Proferamus exempli gratia rhotacismum Latinum: antea asam condise, postea autem aram condere dicebatur. Hic antea et postea duos status linguae significant.