Quantum redactiones paginae "Ares" differant

'''Ărēs''' (''Aris'', m.; [[Graece]] {{Polytonic|Ἄρης}}) in [[mythologia Graeca]] bellorum atrocissimorum, cædium trucidationisque deus est. Pertinet ad deos Olympicos duodecim, ''Olympioi'' nuncupati. Quamvis non sit gravitas venerationis eadem quam apud Græcos, assimilatus est valde a Romanis cum eorum bellibellorum deo [[Mars (deus)|Marte]]. Iste autem erat multo monstratior apud Romanos Aride apud Græcos.

Obscuræ sunt origines nominis, opinabiliter significat ''Ares ''seu "perditor" seu "exesor" seu "ultor".  Verisimiliter est ortus Ares effigie trucidante in Thracia sæculo æris, et in mythologia nuncupata est ista patria eius. Sed iam in sæculo Mycenico (1600-1050 AC) in continente Græca terra pervagatus fuisse monstrari potest. Fortasse etiam in sæculo proto-græco erat deus fertilitatis et eo ipso similior assimilationi eius Italicæ.

Cum esset filius matrimonialis et Iovis et Iunonis secundum Hesiodum pertinebat apudad figuras graviores in theotechnia Græca. Depingitur Ares esse ferox, atrox, inperdomabile bellipugnarum numen, fruens violentia et perlustrans cum bestiis, ut vescatur sanguinis eorum. Athena, sapientiæ et doli dea, exprimente fortem bellibellorum partem, Ares immo vero videtur esse deus ater. Iracundus, crudelis, dirus et inhumanis est, immiscitur persæpe et in mortalium prœlia et excitat de novo furorem eorum. Certamina, cruor, spoliationes clamorque gladiorum concrepantium ac rumor ossium fractionum valde delectabant eum. Vix gaudio erant ei enim artes deorum aliorum. Vitia sua eum fecerunt ingratum apud deos, immo vero odiosum.

Quamquam erat perinvisus et apud mortales et apud immortales - et pater eius Iuppiter repudiabat eum - attamen exprimebat vim masculinam ac formam bellumbella viris solis aptumapta putatumputata incorporans.

Mythologice ea demonstrantur in relatione amorosa eius cum amoris dea Aphrodita eius: Ista enim, quamquam nupta cum honesto vero informoso fabricationis deo Hephaisto, attrahi se sentit ad eum commititque adulterium et animosum et perpetuum cum Aride. Ea re a Helio deo prodataprodita marito zelotypo, iste fabricat omne arte sua reticulum invisibile indelebileque, quo ambos capit in flagranti. Huiusmodi captivi producentur deis ceteris, qui autem non vituperantes immo vero incipiunt cachinnum perpetuum (opinabiliter contra Hephaistum).

Aliqui dicunt Erum, sagittiferum amoris deum, filium communem esse Aridis Aphroditæque. Præterea addicuntur secundum Hesiodum coniugio isto tam Anterus (spreti irresponsique amoris deus) et Harmonia (concordiæ dea) tamquamquam et Aridis gravissimi comites Deimos (terroris deus), Phobos (horroris deus) et Enyalios (pugnæ deus).

TamquamQuam et apud ceteros deos et fama est eum habuisse innumerabilia adulteria extra mundum immortalium. Velut nuncupantur eum semper sequens invidiæ discordiæque dea Eris, auroræ dea Eos simulac plurimæ mortales.

Bello Troianico durante proin TroianisTroiana parte pugnabat, a hasta autem vulneratur et quarevulneratus pugnæ locus relinquendus ei fit. In Olympo monte postea ab Asclepio (medicinæ deo) sanatur et patitur se lavari a Hebe, soroe eius.

Quia erat ingratus deus et ægre cultus, sæpe non erat demonstratus in artificiis, contrapositus assimiltioni suæ Romanæ. Symbola Aridis sunt: fax ardens, canis et vultur simulac - apta deo belli - ensisgladius, galea et scutum.{{Myth-stipula}}