Quantum redactiones paginae "Saturnus (deus)" differant

Content deleted Content added
Linea 7:
Saturni effigies saepe falce<ref>[[Ovidius]], ''Fasti'' 1:234: "falcifer . . . deus." [[Martialis]] XI,6,1 : "falciferi senis"...</ref> agnoscitur qua utuntur qui metunt vel qui arbores putant<ref>[[Arnobius Maior|Arnobius]] ''Adversus Nationes'' VI,12 : "Saturnus cum obunca falce ,custos ruris, ut aliquis ramorum luxuriantium tonsor". At ibidem VI,25 : "falx messoria ... Saturno attributa".</ref>, ut in [[denarius|denario]] anno [[106 a.C.n.]] Romae percusso in quo videtur caput dei barbatum et laureatum cum falce pone cervicem<ref>Ernest Babelon, ''Description historique et chronologique des monnaies de la République romaine,'' 1885 : Memmia 2. Vide etiam ibidem Memmia 8 et Nonia 1.</ref>. Nam antiqui Saturnum a satu vel satione dictum esse putabant, nomen eius cum [[verbum (generale)|verbo]] saturo etiam conjungebant, id est eo qui potavit cenavitque usque ad satietatem. [[Saturnalia]] feriae in eius honorem mense decembri per laetitiam licentiamque summam conviviis celebrabantur: tum potabatur quam plurimum ac cenabatur quam diutissime. Nam Saturnus opulentiae ex agricultura provenientis deus erat (secundum mythographos [[Ops]] ei uxor erat).
 
Cur Romani Saturnum eundem esse atque Graecum deum Cronum voluerint non liquet: nam [[Cronus]], postquam genitoris Urani genitalia mutilavit, ipse pater [[Iuppiter|Iovis]], [[Iuno]]nis, [[Neptunus (deus)|Neptuni]], [[Pluto (deus)|Pluto]]nis [[Ceres (dea)|Cereris]] [[Vesta]]eque. liberos quos ex [[Rhea]] uxore genuerat vorabat, ne a filio suo regno pelleretur sicuti vates cecinerant, donec tandem [[Iuppiter]] a matre cum sorore [[Iuno]]ne fraude servatus et in [[Creta]] educatus eum vicit ac fratres sororesque evomere coegit, Saturnus contra benignus erat ut qui Italos homines [[agricultura]]m docuerat: nisi fortasse ea de causa quod utrique dei a populis qui Graeciam et Italiam ante adventum indo-europaeorum incolebant sacrificiis humanis propitiabantur<ref>[[Ovidius]] ''Fasti'' V,625-632.[[Lactantius]], ''Div. Inst.'' I,21,6-9.</ref>. Postquam vero Italici Graecique in eas regiones pervenerunt, suos deos, quorum [[Iuppiter]] princeps erat, in summum locum promoverunt. Ita fabula ad duas deorum aetates pertinet quorum priores a recentioribus invectisque loco pulsi sunt. Vel fortasse quia ''harpen'', qua Cronos patrem Uranum mutilaverat et insigne dei Graeci fuit, Latini falso interpretati sunt tamquam instrumentum rusticum. Etenim secundum [[Dionysius Halicarnassensis|Dionysium Halicarnassensem]]<ref>''Ant. Rom''. II,19,1.</ref> mythi Graeci de Crono Romanis parum accepti erant.
 
Cum [[Ops]], uxor eius, Terra mater esset, physici aliquot philosophi Saturnum Caelum esse voluerunt: omnium enim in terris viventium semina prima e caelo descendisse ac terram iis satam fuisse. Sed in [[mythologia Graeca]] Saturnus filius Caeli (Graece {{Polytonic|Οὐρανός}}), quem postea mutilavit et expulit, ac Terrae est.