Quantum redactiones paginae "Nicolaus Gogol" differant

Anno [[1829]] Gogol bucolica vocabulo ''Iohannes Kuechelgarten'' («Ганц Кюхельгартен») divulgavit, quae [[homo|hominibus]] non placuit. Anno [[1831]] [[Alexander Puskin|Alexandrum Puskinum]] cognovit, qui eius formationem{{dubsig}} ut scriptoris affecit. Fabulas ''Vesperae in praediolo rustico prope Dicancam'' («Вечера на хуторе близ Диканьки»; Dicanca est vicus Ucrainicus regionis Poltavensis), quam Gogol annis [[1831]] – [[1832]] scripsit, ei gloriam litterariam attulit. Dein is auctor etiam creavit multa opera, quorum sunt, e.g., ''[[Tarasius Bulba]]'' («Тарас Бульба», annis [[1835]]–[[1842]] scribebatur, fabula [[historia|historica]] est, [[bellum]] [[Cosaci|Cosacorum]] [[Ucraini|Ucrainorum]] contra [[Poloni|Polonos]] describens), ''Scripta dementis'' («Записки сумасшедшего»), ''Nasus'' («Hoc», fabula satyrica), etc. Anno [[1836]] sua satyrica prodiit comoedia ''[[Revisor]]'' («Ревизор»), mala formae imperii reprehens et ob eam rem furialiter damnabatur (quam ob causam scriptor animo fractus est). Mense Iunio eiusdem anni ipse ex Russia excessit, et ab anno [[1848]] peregre, praesertim [[Roma]]e, manebat, quo tempore patriam bis visitavit. In [[Italia]], summum opus faciebat, fabulam-"poema" ''[[Animae mortuae]]'' («Мёртвые души») scribens. Cuius [[tres|tria]] volumina is creare vellerat, sed solum volumen primum edidit (anno [[1842]]). Paulo post publicata sunt eius opera in [[quattuor]] voluminibus. Illuc inter alia inclusa{{dubsig}} est narratiuncula ''Lacerna'' («Шинель»), quae cum ''Animis mortuis'' fuit expressio directionis criticae in litteris Russicis. Ulterius creatura pro eo scriptore difficilior fuit. Anno [[1847]] is [[liber|librum]] ''Loci delecti e correspodentia cum amicis'' («Выбранные места из переписки с друзьями») edidit, ubi societati Russici in forma instructionum viam ad renovationem [[mos|moralem]] monstrare adfectavit. Anno [[1848]], in patriam reditus, Gogol ''Animas mortuas'' scribere continuerat, sed non satiatus est ab effectu operis sui. Noctu ante [[12 Februarii]] ([[24 Februarii]] Calendarii Gregoriani) anno [[1852]], aegritudini affectus, manuscriptum voluminis secundi fabulae illius combussit.