Quantum redactiones paginae "Flamen" differant

Content deleted Content added
Linea 62:
 
== De flaminibus Augustalibus rebusque novis ceteris ==
Reipublicae exeuntis tempore utilitas huius sacerdotii ex horrida antiquitate in aetatem tam diversam immutati remansi non iam recte intellegebatur: itaque caerimoniae neglegentius observabantur ac flamines ipsi minore reverentia fruebantur. Ita accidit ut post necem L. Cornelii Merulae, anno [[87 a.C.n.]] perpetratam, per quinque et septuaginta annos flamen dialis fuit nullus. [[Gaius Iulius Caesar]] destinatus quidem flamen fuerat sed numquam [[augur|inauguratus]] ob [[Sulla]]e dictatoris inimicitias. Dictator et ipse factus, Gaius Caesar honores divinos, aras et flaminem qui sibi, ut deo, sacrificaret, accepit ita ut [[Marcus Antonius|Marcum Antonium]] consulem anno [[44 a.C.n.]] tamquam flaminem Caesaris ipse eligeret. Haec est origo [[Cultus imperatorius|divini cultus]] [[Imperatores Romani|imperatorum]].
 
Post bella civilia [[Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus|Caesar Augustus]] religionem maiorum in pristinum honorem revocare voluit: itaque [[pontifex]] maximus anno [[12 a.C.n.]] factus, flaminem dialem necnon ceteros restituit. Sed eodem tempore flaminem [[Gaius Iulius Caesar|divi Iuli]] et cultum imperialem confirmavit, ita ut Romae et in Italia mortui (id est divi!) tantum imperatores sacra et templa haberent, in provinciis contra Romae et Augusto (id est imperatori regnanti) arae statuerentur. Mox in omnibus fere municipiis et coloniis per universum [[Imperium Romanum|imperium]], quinque primis saeculis post Christum natum, flamines Augustales fuere, qui sacrificarent tam vivis quam mortuis et inter deos decreto senatus relatis [[Imperatores Romani|imperatoribus]]. Magistratus honorificus flamonium tum erat magis quam vera religio sed [[cultus imperialisimperatorius]] tam diversas nationes in unum populum ac velut unam civitatem confudit: hoc enim politicum propositum [[Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus|Augusti]] fuerat. In plurimis monumentis ac cippis isti sacerdotes nomen suum cum flaminis titulo et imagine apicis, qui semper velut insigne flamonii permansit, reliquerunt.
 
== Conclusio ==