'''Moralistae Francici''' ([[Francice]] ''les moralistes'') fuerunt [[scriptor]]es qui [[mos|consuetudinem]]<!--nexus ad commentationem quae vim verbi congruentem non continet--> in [[litterae Francicae|litteris Francicis]] extenderunt, ex ''Essais'' [[Michael Montanus|Michaelis Montani]] ortam<ref> His autem verbis nobilissimis Michael Montanus id quod opus erat moralistarum comprehendit: ‘considerare quomodo et quare quidque factum esset, '''spectatores''' esse '''vitae ceterorum hominum''' ut iudicio usus suae quisque rationem institueret.’ ''(‘...regarder comment et pourquoi chaque chose se fait, et être spectateurs de la vie des autres hommes, pour en juger et régler la leur.’)'' In ''Essais'' XV, ''De institutione puerili''</ref>, quae spectavit ad descriptionem [[mores|moralis]] [[homo|hominum]] proprietatis, certasque praebuit rationis normas<!--moralistis quidem Francicis hoc videtur non sane convenire-->, forma [[aphorismus|praeceptorum]] datas, quae ad bene [[vita|vivendum]] pertinerent.<ref>[http://www.columbia.edu/cu/record/archives/vol20/vol20_iss6/record2006.37.html Colloquium de moralistis Francicis, 14–16 Octobris 2006,] www.columbia.edu.</ref> Multi scriptores [[Francia|Francici]] qui dicendi laude clarissimi sunt<!--French stylists--> in [[moralitas|moralistis]]<!--moralitas≠moralista--> numerantur, ac moralistae Francici fortasse sunt maxima aphoristarum <!--aphorista?--> familia cohaerens in [[Occidens|Occidentali]] [[litterae|litterarum]] memoria nota.
