Quantum redactiones paginae "Candidus Fuldensis" differant
Content deleted Content added
m →Opera |
m →Opera |
||
Linea 7:
== Opera ==
Vitarum seriem Fuldensium abbatum descriptarum, quam Aeigil, quartus Fuldensis coenobii abbas (818-822), ''vitam Sturmi abbatis'' dictando inchoaverat, ipso suadente Brun Candidus continuavit primum ''Vitam Baugulfi abbatis'' addens, quam nunc deperditam esse dolemus, tum ''Vitam Aegil abbatis Fuldensis a Candido monacho ad Modestum editam prosa et versibus''<ref>Nomina propria Linguae Francicae saepe indeclinabilia ponit Brun Candidus usitato nominum Hebraicorum more. Ubi nomen Aeigili flectit, declinationem semper secundam sequitur. Diphthongum primae syllabae nominis Aeigili plerumque vocalibus ''Aei-'', sed in titulo operis et nonnullis aliis locis vocalibus ''Ae-'' scribit.</ref> adnectens forma [[opus geminum|operis gemini]] conscriptam, qua gesta et conversationem praeceptoris olim sui Aegili bis narrat: In priore illius vitae libro soluta oratione conscripto primum res gestas coenobii Fuldensis sub magisterio Ratgarii laborantis, qui, cum superbia atque austeritate conventum rexisset, anno 817. monachis rogantibus a Ludovico Pio imperatore relegatus est, deinde sub regimine Aeigili successoris florentis, qui controversiis gravibus de electione patris sedatis abbas constitutus consilia fratrum libenter audiendo concordiam et unitatem redintegrabat, sensu delineatas historico etiam sensu explanat morali. In altero libro res gestas Fuldensis ecclesiae versibus hexametris iterum depromptas sensu exponit mystico et tamquam partem quandam non minimam historiae salvationis esse demonstrat. Duarum ecclesiarum Fuldensium structuras, S. Michaelis ab Aegilo in cimiterio fratrum exstructae et S. Salvatoris, in cuius apsida occidentali S. Bonifatius martyr, qui in loco eiusdem primam Fuldensem ecclesiam olim condiderat dedicaveratque, corpore requiescebat, allegorico sensu exponit tamquam Christi et Ecclesiae figuram repraesentantes. Nam octo columnas S. Michaelis ecclesiae rotundae e lapidibus, ut dicit, vivis – id est secundum Paulum apostolum fidelibus Christi – exstructas diem octavum significare demonstrat, quo Christus e mortuis resurrexit, circulo columnas illas cingenti requiem aeternam et columna una subterranea, qua surgit totum aedificium, lapideque uno, quo in summo concluditur, Christum, a quo salvationis nostrae opus incipiat et in quo perficiatur, figurari luculenter edocet.<ref>Liber I c. 17; cf. Becht-Jördens, Die Vita Aegil des Brun Candidus als Quelle; Becht-Jördens, Text, Bild und Architektur (vide infra Bibl.)</ref> S. Salvatoris autem structuram
Ut ipse fatetur in sua ''Vita Aegil'', apsidam, in quam anno 819. ossa Sancti Bonifatii translata sunt, picturis nunc cum ipsa ecclesia S. Salvatoris vetere deperditis ornavit. Quibus eum ordines sanctorum una cum monachis Fuldensibus agnum dei adorantes delineasse, non desunt causae, quae non omni quidem dubitatione sublata nos certiores reddunt.<ref>Cf. Becht-Jördens, Litterae illuminatae (vide infra Bibl.) p. 347-351.</ref> Etiam alterum librum ''de vita Aegili'' metro conscriptum serie illuminavit picturarum, quarum tria schemata Christopherus Brouwer dedit in opere, quod ''Fuldensium antiquitatum libri IV'' intitulatur (apud Plantinum Moretum Antverpiae anno 1612. typis excusum).<ref>Cf. Becht-Jördens, Litterae illuminatae (vide infra Bibl.) p. 343-352, praes. fig. p. 346, fig. p. 352; idem, Die Vita Aegil des Brun Candidus, p. 35-48, praes. fig. p. 23; fig. p. 42, fig. p. 45.</ref> Quae cum post unicum codicem amissum sola remanserint, primum suis locis inserta in editione critica Gereonis Becht-Jördens invenies (vide infra Bibl.).
Alia opera, quae Candido illi Fuldensi tribuuntur, reapse opera esse alterius cuiusdam auctoris eiusdem nominis constat: [[Candidus Wizo|Candidi Wizonis]], discipulorum [[Alcuinus|Alcuini]] magistri non
Temporibus nostris scientia eius operis litterarii colitur et renovatur in Germania praesertim a viro docto Gereone Becht-Jördens, philologo et historico, qui et editionem ''vitae Aegil'' edidit, qua formam pristinam operis illius quodammodo tergemini – nam prosa, metro, picturis eadem narrat – ab editoribus prioribus in partes disiectam redintegravit et multa ad sensum reconditum enucleandum cognoscendumque necessaria adstruxit.
|