Quantum redactiones paginae "Dominus Quixotus a Manica" differant

Content deleted Content added
No edit summary
Linea 4:
 
== Argumentum ==
Dominus Quixotus senex erat cui placebat libros de equitibus legere. Multis libris lectis, ipse volebat eques fieri. Cum vetus infirmusque esset, is tamen ad agros Hispaniae, cum '''Rocinante'' equo suo Sanctioque ministro suo, pervagabatur ad homines egentes quaerendos ut eis opem ferret. Cum eos non semper invenire posset, interdum hostes imaginabatur qui delendi erant. Cum hoc facendo demens videretur, dominus Quixotus eosdem tamen oppugnabat quo, hostibus victibusvictis, maior honorem gloriamque haberet. Semper timebat ne equites alii famam suam corrumpere conati essent. Omnes dominum Quixotum videntes cognoscere quid faceret volebant. Amici verebantur ne is demens esset et eum monebant ut se domum reciperet ad se rediendum.
 
Puella pauper erat qui ad dominum Quixotum accolebat. Vir demens putabat eam dominam pulchram ''Dulcineam'' appellatam esse. Cum dominus Quixotus putaverat se aliquem hostem vicisse, imperabat eidem ut Dulcineam quaereret dicendi causa ei de magnitudine sua adeo ut illa eum dignaretur. Quodam die, dominus Quixotus Sanctio imperavit ut litteras ad Dulcineam ferret quibus haec de sententiis suis de ea cognoscere posset. Cum Sanctius non ageret quid agendum esset, fabula de Dulcinea Sanctio fingenda erat. Accidit ut aliquae puellae rusticae in via ambularent. Sanchus domino Quixoto dixit magum effecisse ut Dulcinea tam incantata esset ut ea similis rusticae facta esset. Cum Sanctius arbitraretur se sollers esse, sors sua tamen mutavit quod dominus Quixotus credebat necesse esse se Sanctium tria miliens trecentiens flagellare ut Dulcinea liberaretur. Denique dominus Quixotus periturus dixit se equitem nec esse nec fuisse.