Ibn Bibi

Ibn Bībī, qui saeculo XIII exeunte floruit, e familia Persa ortus, fuit cancellarius sultanatús Rumensis, Iconii constituti. Fuit etiam auctor historiae eiusdem civitatis ab anno 1192 (quando Caichosroës I regere incepit) usque ad 1280, Persice scriptae. Textus originalis in uno libro manu scripto servatur Constantinopoli servato (Aya Sofya 2985). Epitome Turcice scripta est, titulo Seljukname recognita.

Bibliographia

Editiones et versiones

• H. W. Duda, ed. et interpr., Die Seltschukengeschichte des Ibn Bībī. Hauniae: Munksgaard, 1959 (Persice, Theodisce)
• A. S. Erzi, ed., El-Evāmirü'l-'Alā'iyye fī'l-Umuri'l-'Ala'iyye. Ancyrae, 1957 (Türk Tarih Kurumu Yayınlarından. I. Seri, no. 4a) [Editio facsimile]

Historica et critica

• H. Crane, "Notes on Saldjūq Architectural Patronage in Thirteenth Century Anatolia" in Journal of the Economic and Social History of the Orient vol. 36 (1993) p. 2 ff.</ref>
• H. W. Duda, "Ibn Bībī" in Encyclopaedia of Islam 2a ed. (Lugduni Batavorum, 2007)
• Andrew S. Ehrenkreutz, "Ibn Bībī" in Oxford Dictionary of Byzantium (Oxonii: Oxford University Press, 1991) vol. 2 p. 973