Quantum redactiones paginae "Phaedo (Plato)" differant
Content deleted Content added
de immortalitate |
de Catone Uticensi |
||
Linea 1:
'''Phaedo''' ([[Lingua Graeca Antiqua|Graece]] {{Polytonic|Φαίδων}}) est dialogus [[Plato]]nis, in quo [[Phaedo Elidensis]], discipulus [[Socrates|Socratis]], philosopho [[Phlius|Phliasio]] [[Echecrates|Echecrati]] de ultimo die Socratis narrat. In carcere Socrates de natura mortis et [[immortalitas|immortalitate]] [[anima]]e cum [[Cebes|Cebete]] et [[Simmias|Simmia]], philosophis [[Thebae|Thebanis]] disputat. Argumenta pro immortalitate animae et contra immortalitatem exponuntur cum [[Theoria Formarum]]. Insignissimae inter haec argumenta sunt duae theoriae: theoria recordationis et theoria formarum aeternarum, quas anima participat. Tunc Socrates fatum animae post mortem exponere incipit. Post letum iudicium et poena animam opperiuntur. Hic dialogus solus est ubi [[Xanthippe]], uxor Socratis, adest. Semel etiam breviter loquitur, sed Socrates non respondit.
Apus [[Marcus Tullius Cicero]] suo opus "''Tusculanrum Disputatio''";
*Sed si, qualis sit animus, ipse animus nesciet, dic quaso, ne esse quidem se sciet, ne moveri quidem se? ex quo illa ratio nata est Platonis, quae a Socrate est Phaedo explicata, a me autem posita est in sexto libro de re publica: XXIII. "Qous semper movetur, [[aeternitas|aeternum]] est; quos autem motum adfert alicui quodeque ipsam agitur aliunde, quando finem habet motus, vivendi finem habet necesse est, solum igitur, quod se ipsum movet, quia numquam deseritur a se, numquam ne moveri quidem desinit; quin etiam ceteris quae movetur hic fons, hoc principium est movendi." (Liber primus sec 53)
[[Marcus Porcius Cato Uticensis]] etiam hunc liberam legebat ante sua [[suicidium|mortem voluntaria]] a [[gladius|gladio]].
== Personae Dialogi ==
| |||