Quantum redactiones paginae "Ipomedon" differant
Content deleted Content added
mNo edit summary |
mNo edit summary |
||
Linea 1:
'''''Ipomedon''''' est [[fabula romanica]] [[Anglonormannice]] ab [[Hugo de Rotelande|Hugone de Rotelande]] saeculo XII scripta ante annum fere 1190. Alia fabula Hugonis, titulo ''[[Protheselaus]]'', patrono [[Gilbertus Baderon filius|Gilberto Baderon filio]], domino [[Monemuta]]e, dicata est, qui anno 1191 seu paulo antea mortuus est.
Eo tempore quo fabulam suam composuit auctor, qui ter se nomine pleno ''Hue de Rotelande'' nuncupat (v. 33 etc.)<ref>Numeri versuum ad editionem Holden (1979) relevant</ref> in vico [[Credenhill]] [[Herefordiensis comitatus]] habitabat: ''A Credehulle a ma meisun'' (v. 10571). Res nonnullae huius temporis in textu referuntur, inter quas [[obsidio Rotomagi (1174)|obsidio Rotomagi]] a rege [[Ludovicus VII (rex Franciae)|Ludovico VII]] anno [[1174]] conducta (vv. 5351-5352); rex [[Cambria|Cambricus]] "''Ris''", scilicet [[Rhys ap Gruffydd]] (v. 8942). Nomen scriptoris [[Gualterus Map|Gualteri Map]], fortasse Hugonis amici, in textu reperitur: ''Sul ne sai pas de mentir l'art Walter Map reset ben sa part:'' "Ego non solus mentire scio: Gualterus Map partem suam taliter scit" (vv. 7185-7186).<ref>W. P. Ker in ''Folklore'' vol. 14 (1903) pp. 313-314</ref> Nomen cuiusdam "''Huge de Hungrie''", mulierum seductoris, Hugone Herefordiae canonico attribuitur, qui et ille socius fuerit auctoris.
Nomina personarum huius fabulae praecipue e poësi anteriori ''[[Roman de Thebes]]'' ("Fabula Thebarum") retracta esse censentur, quae anno circiter 1150 in aula [[Henricus II (rex Angliae)|Henrici II]] et [[Alienora Aquitaniae|Alienorae]] ab auctore quodam [[Pictaviensis|Pictaviensi]] composita erit. Historia autem neque ex hac, neque e fabulis [[Christianus de Trecis|Christiani de Trecis]] (sicut Kölbing crediderat),<ref>Kölbing (1889), sed cf. Gay (1917)</ref> neque aliunde derivatur, sed fere e novo ab Hue de Rotelande confecta est. Protagonista Ipomedon eques, amore principissae captus, apud eam officium pincernae, nomine suo celato, suscepit; ad virtutem suam monstrandam res admirabiles in terris longinquis perficere vult; mox reditus in certamina tridua, nomine etiamnunc celato, praecellit; sub simulatione dementis pricipissam contra monstra tria defendit; se tandem revelat eamque in matrimonium ducit.<ref>James M. Garnett in ''American Journal of Philology'' vol. 10 (1889) pp. 348-352</ref> Haec res interdum stylo parodico et iocoso enarratur, interdum libidinoso:
| |||