Quantum redactiones paginae "Ventus solaris" differant
Content deleted Content added
m r2.7.1) (automaton addit: ro:Vânt solar |
m ~ |
||
Linea 1:
'''Ventus solaris''' est fluxus
==
Ventus solaris praecipue ex [[proton]]ibus [[electron]]ibusque et nucleis [[atomus|atomi]] [[helium|helii]] (''particulae alpha'') consistit. Solum parvae aliorum nucleorum [[atomus|atomi]] et atomorum electronice neutrorum vento solari sunt.
Hi venti ex spatiis exterioribus solis veniunt. In partibus inferioribus Solis copia relativa variarum atomorum post partum huius stellae mutata est (et nunc mutatur) fusione nucleari, sed partes exteriores Solis cum inferioribus non miscentur. Ob eam rem ibi compositio materiae Solis illi nebulae primordiae aequalis est (73% [[hydrogenium|hydrogenii]], 25% [[Helium|helii]]). Investigatio igitur venti solaris etiam magni momenti est ut sciamus plus de compositione chemica et copiis relativis [[isotopus|isotoporum]] variorum elementorum illius nebulae vel nubis.▼
▲Hi venti ex [[spatium exterum|spatiis exterioribus]] solis veniunt. In partibus inferioribus Solis copia relativa variarum atomorum post partum huius
Prope [[Terra]]m, [[velocitas]] venti solaris ab 200 km/s ad 889 km/s variat, mediocriter 450 km/s. Circiter 800 kg/s [[materies|materiae]] a Sole perdita est in vento solari.▼
▲Prope [[
Quia ventus solaris [[plasma]] est, cum eo [[campus magneticus|campum magneticum]] solis fert. Usque ad distantiam circiter 160 000 000 km rotatio solis ventum solaris in formam helicis verrit trahendo lineas campi magnetici, sed post hanc distantiam ventus solaris sine impulsione solari addita exit. Effusiones energeticae insolite venti solaris propter [[Flamma solaris|flammas solares]] et alias tempestates solares possunt subicere [[siderale instrumentum exploratorium|sideralia instrumenta exploratoria]] et [[satelles artificiosus|satellites artificiosos]] ad dosim fortem [[radiatio]]nis. Particulae venti solaris, quae in [[campus magneticus Terrae|campo magnetico Terrae]] decepta sunt, colliguntur in [[zonae Van Allen|zonis ''Van Allen'']] et eaedem [[Aurora borealis|auroras borealem]] [[aurora australis|australemque]] possunt efficere, cum aëra terrae prope [[polus|polos]] impingunt. Alii planetae campis magneticis similibus campo Terrae ornati etiam auroras proprias habent.▼
▲Quia ventus solaris [[plasma]] est, cum eo [[campus magneticus|campum magneticum]] solis fert. Usque ad distantiam circiter 160 000 000 km rotatio solis ventum solaris in formam [[helix|helicis]] verrit trahendo lineas campi magnetici, sed post hanc distantiam ventus solaris sine impulsione solari addita exit. Effusiones energeticae insolite venti solaris propter [[Flamma solaris|flammas solares]] et alias tempestates solares possunt subicere [[siderale instrumentum exploratorium|sideralia instrumenta exploratoria]] et [[satelles artificiosus|satellites artificiosos]] ad dosim fortem [[radiatio]]nis. Particulae venti solaris, quae in [[campus magneticus Terrae|campo magnetico Terrae]] decepta sunt, colliguntur in [[zonae Van Allen|zonis ''Van Allen'']] et eaedem [[Aurora borealis|auroras borealem]] [[aurora australis|australemque]] possunt efficere, cum aëra terrae prope [[polus|polos]] impingunt. Alii planetae campis magneticis similibus campo Terrae ornati etiam auroras proprias habent.
Olim vapor solis ut vis similis vento solari imputus erat efficiens principalem orbem [[planeta]]rum. Secundum [[Plinius Maior|Plinium Maiorem]]:
:''Percussae in qua diximus parte et triangulo solis radio inhibentur rectum agere cursum et ignea vi levantur in sublime. Hoc non protinus intellegi potest visu nostro, ideoque existimantur stare, unde et nomen accepit statio. progreditur deinde eiusdem radii violentia et retroire cogit vapore percussas.'' —''[[Naturalis Historia]]''
Nunc cognovimus [[vis gravitatis|vim gravitatis]] orbitas planetarum regere, sed ventus solaris ut propulsus propositus est pro [[velum magneticum|velo magnetico]] et
Ventus solaris bullam exprimit in [[medium interstellare|medio interstellari]], i.e., in [[chao]] rarefacto [[hydrogenium|hydrogenii]] [[helium|heliique]] qui
▲Nunc cognovimus [[vis gravitatis|vim gravitatis]] orbitas planetarum regere, sed ventus solaris ut propulsus propositus est pro [[velum magneticum|velo magnetico]] et methodis similibus propulsus.
▲Ventus solaris bullam exprimit in [[medium interstellare|medio interstellari]], i.e., in chao rarefacto hydrogenii heliique qui galaxiam permeat. Locus ubi non iam potest vis venti solaris medium interstellare reprimere [[heliopausa]] vocatur, qui etiam finis systematis solaris esse putatur. Distantia ad heliopausam incerta est; fortasse late variat, dependens ex velocitate venti solaris et densitate medii interstellaris, sed novimus eam longe ultra orbitam [[Pluto (planeta)|Plutonis]] esse.
Esse ventum solarem [[siderale instrumentum exploratorium]] sovieticum ''Luna 1'' anno [[1959]] et ''Mariner 2'' ([[Civitate Foederatae|America]]) anno [[1962]] (per transitum ad planetam [[Venus (planeta)|Venerem]]) experimento confirmaverunt. Vela in superficie [[Luna (satelles)|lunae]] metata sunt copias isotoporum [[Helium|helii]], [[Neon|nei]] et [[Argon|argi]]. Sideralia instrumenta speculatoria ''Pioneer 10/11'', ''Voyager 1/2'' et missio ''Ulysses'' ventum solarem extra orbitam Terrae investigaverunt. ''Helios 1/2'' et missiones ''Mariner'' et ''Pioneer'' ad Venerem et ''Vega'' russica facta de eo intra orbitam planetae nostri suppeditaverunt. ''IMP 1-8'', ''AIMP 1/2'', ''ACE'', '' ISEE 1-3'' sideraleque observatorium solare ''SOHO'' ventum illum circum Terram scrutata sunt. Missio ''Ulysses'' etiam res de vento solari extra planitiem eclipticam suppeditavit. Missio, ut referantur exempla ''Genesis,
{{astronomia-stipula}}
▲== Historia investigationis ==
{{physica-stipula}}
▲Esse ventum solarem [[siderale instrumentum exploratorium]] sovieticum ''Luna 1'' anno [[1959]] et ''Mariner 2'' (America) anno [[1962]] (per transitum ad planetam [[Venus (planeta)|Venerem]]) experimento confirmaverunt. Vela in superficie [[Luna (satelles)|lunae]] metata sunt copias isotoporum [[Helium|helii]], [[Neon|nei]] et [[Argon|argi]]. Sideralia instrumenta speculatoria ''Pioneer 10/11'', ''Voyager 1/2'' et missio ''Ulysses'' ventum solarem extra orbitam Terrae investigaverunt. ''Helios 1/2'' et missiones ''Mariner'' et ''Pioneer'' ad Venerem et ''Vega'' russica facta de eo intra orbitam planetae nostri suppeditaverunt. ''IMP 1-8'', ''AIMP 1/2'', ''ACE'', '' ISEE 1-3'' sideraleque observatorium solare ''SOHO'' ventum illum circum Terram scrutata sunt. Missio ''Ulysses'' etiam res de vento solari extra planitiem eclipticam suppeditavit. Missio, ut referantur exempla Genesis, revenit in Terram anno 2004, sed rediens in aëra Terrae afflicta est per ruinam cum umbella descensoria non patesceret.
[[Categoria:Astronomia]]<!--PRO TEM-->
[[Categoria:Physica]]<!--PRO TEM-->
[[Categoria:Physica plasmatis]]
[[Categoria:Plasmata spatii]]<!--Space plasmas-->
[[Categoria:Res exsilientes]]<!--Jets-->
[[Categoria:Res solares]]<!--Solar phenomena-->
[[af:Sonwind]]
| |||