Quantum redactiones paginae "Nicolaus Gogol" differant

'''Nicolaus Basilii filius Gogol''' ([[Russice]]: Николай Васильевич Гоголь, ''Nikolaj Vasil'evič Gogol’''; [[Ucrainice]]: Микола Васильович Гоголь, ''Mykola Vasyl’ovyč Hohol’''; [[1809]]–[[1852]]), fuit [[scriptor]] [[Russia|Russicus]].

Gogol educatus est annis [[1821]] et [[1828]] in Gymnasiogymnasio summarum scientiarum[[scientia]]rum [[urbs|urbis]] ''Nežin'' (Нежин) gubernii Czernihoviensis (nunc [[regio Czernihoviensis|regionis Czernihoviensis]] Ucrainae), ubi attractuseducatus est, ubi a litteratura et arte pingendi attractus est, et ingenium suum in arte scenicascaenica demonstravit. Anno [[1828]] [[Petropolis|Petropolim]] venit, initio rei iuridicae opera sua tribuere intendens, quam intentionem mox reiecit. Nicolaus GogolIpse nonnullis locis sustentaverat munus,; historiam[[historia]]m docere tentaverat, sed gradatim omniumomne tempus suum activitaticonatui litterariae[[litterae|litterario]] tribuitdegit.

Anno [[1829]] Gogol publicavit bucolica vocabulo ''Iohannes Kuechelgarten'' («Ганц Кюхельгартен») divulgavit, quae hominum[[homo|hominibus]] non placuit. Anno [[1831]] cognovit [[Alexander Puskin|Alexandrum Puskinum]] cognovit, qui eius formationem{{dubsig}} ut scriptoris affecit. Series fabularumFabulas ''Vesperae in praediolo rustico prope Dicancam'' («Вечера на хуторе близ Диканьки»; Dicanca est vicus Ucrainicus regionis Poltavensis), quam Gogol annis [[1831]] – [[1832]] scripsit, ei gloriam litterariam attulit. Dein is auctor etiam creavit multa opera, quorum sunt, e.g., ''TarasTarasius Bulba'' («Тарас Бульба», annis [[1835]] – [[1842]] scribebatur, fabula [[historia|historica]] est, [[bellum]] [[CosaciCasachia|CosacorumCasacorum]] Ucrainorum contra [[Poloni|Polonos]] describens), ''Scripta dementis'' («Записки сумасшедшего»), ''Nasus'' («Hoc», fabula satyrica), etc. Anno [[1836]] prodiit sua comoedia satyrica prodiit comoedia ''Revisor'' («Ревизор»), mala formae imperii reprehens et ob eam rem furialiter damnabatur (quam ob causam scriptor animo fractus est). Mense Iunio annoeiusdem illoanni Nicolausipse Gogolex RussiamRussia excessit, et ab anno [[1848]] peregre, praesertim [[Roma]]e, manebat, (quo tempore patriam bis visitavit). In [[Italia]], summum opus suam facebatfaciebat, fabulam-"poema" ''Animae mortuae'' («Мёртвые души») scribens. Cuius [[tres|tria]] volumina Gogolis creare vellerat, sed solum volumen primum edidit (anno [[1842]]). Paulo post publicata sunt eius opera in [[quattuor]] voluminibus. Illuc inter alia inclusa{{dubsig}} est narratiuncula ''Lacerna'' («Шинель»), quae cum ''Animis mortuis'' fuit expressio directionis criticae in litteraturalitteris RussicaRussicis. Ulterius creatura pro eo scriptore difficilior fuit. Anno [[1847]] is edidit librem[[liber|librum]] ''Loci delecti e correspodentia cum amicis'' («Выбранные места из переписки с друзьями») edidit, ubi societati Russici in forma instructionum viam ad renovationem [[mos|moralem]] monstrare affectavitadfectavit. Anno [[1848]], post reditum in patriam reditus, Gogol ''Animas mortuas'' scribere continuerat, sed non satiatus est ab effectu operis sui. Noctu ante [[12 Februarii]] ([[24 Februarii]] Calendarii Gregoriani) anno [[1852]], aegritudini affectus, manuscriptum voluminis secundi fabulae illius combussit.

Nicolaus Gogol mortuusMortuus est Gogol [[Moscua]]e die [[21 Februarii]] ([[4 Martii]] Calendarii Gregoriani) anno [[1852]].

== Nexus externus ==