Quantum redactiones paginae "Dativus" differant

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Linea 1:
[[Fasciculus:Gifts xmas.jpg|thumb|240px260px|Verbum dandi poscit (1) datorem, (2) rem datam, (3) acceptorem, cui quid datur. Hac imagine res datae illustrantur. De datoribus et acceptoribus sua cuique coniectura uti licet.]]
'''Dativus''' est casus qui proprie alicuius rei acceptorem, sive hominem (raro rem) cui quid datur, indicat. Ideo ab antiquissimis grammaticis '''casus dandi''' appellabatur.<ref>[[Marcus Terentius Varro|Varro]], ''[[De lingua Latina]]'' 8.18.112; 10.2.165; [[Nigidius Figulus]] (apud [[Aulus Gellius|Gellium]], ''[[Noctes Atticae]]'' 13.25.4).</ref> Verbum ''dativi'' mutuaticia [[Lingua Graeca antiqua|Graeci]] nominis {{Polytonic|δοτική}} (sc. {{Polytonic|πτῶσις}}) interpretatione natum est.
 
Linea 132:
Dativus finalis saepissime abstracto consistit nomine quod finem, metam eventumve actionis significat:
* ''Mirificae tranquillitates . . . '''maiori impedimento''' fuerunt'' (Cic. ''Att.'' 10.18.1)
* ''Ita enim magnae vires '''decori gloriae'''que sunt, si illis salutaris potentia est'' (Sen. ''[[De clementia|clem.]]'' 3.3).
* ''Et poterat sufficere '''solacio''''' [sc. ''Quintilianus meus''] ([[Marcus Fabius Quintilianus|Quint.]] ''[[Institutio oratoria|inst.]]'' 6 praf. 9).
 
<!-- Celatum, nam haec res non ad grammaticam Latinam sed potius aut ad grammaticam generalem aut ad linguas, de quibus agitur, pertinent.