Quantum redactiones paginae "Venantius Fortunatus" differant

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Linea 5:
Venantius in [[sanctus|sanctorum]] numero putatur et die mortis suæ [[14 Decembris]] celebratur.
 
Eo puerulo princeps Orientis [[Iustinianus I|Justinianus]] longum et acerbum bellum in [[Italia]] suscepit ut eam ab [[Ostrogothi|Ostrogothis]] recuperaret. Si autem non liquet utrum primam ætatem in natali vico egerit an cum parentibus propter belli pericula [[Aquileia]]m urbem, de cujus [[episcopus|episcopo]] Paulo in carminibus suis amicissime loquitur, abierit habitatum, tamen constat eum adulescentem [[Ravenna|Ravennæ]], tum [[Italia|Italiæ]] capitis, aliquamdiu constitisse ut litteris non tantum Latinis, sed etiam aliqua ex parte Græcis studeret, nec minus christianorum poetarum libris quam præclarissimorum paganorum. Cum autem annos ad triginta natus erat, oculorum inflammatione affectus preces [[Sanctus Martinus Turonensis|sancto Martino]] adhibuit brevique sanatus est, ita ut ad [[Turones]], quorum [[episcopus]] Martinus fuerat, sancti reliquiarum venerandarum causa peregrinari constituerit. Nec tamen recta via [[Turones|Cæsarodunum Turonum]] properavit, sed iter per [[Germania]]m et [[Gallia]]m aquiloniam flexit, ut vere anni 567 [[Mettis|Divodurum Mediomatricorum]], quod tum erat Francici[[Franci]]ci [[Austrasia|Austrasiæ]] regni caput, advenerit. Cujus circuitus etsi causam affert quod alia quoque sacraria visere volebat, tamen suspicio esse potest eum ad [[Austrasia|Austrasiæ]] regem eo consilio adiisse ut regius poeta conduceretur.
 
Ubi autem in [[Mettis|Mediomatricorum civitatem]] advenit, tum rex [[Sigibertus I|Sigibertus]] [[Brunichildis|Brunichildem]], [[Athanagildus|Athanagildi]] [[Visigothi|Visigothorum]] regis filiam, uxorem ducturus erat. Nuptiali ergo carmine conjuges cunctosque comites eorum die festo delectare potuit, quod primum tantum fuit poema ab eo [[Brunichidis|Brunichildi]] reginæ dedicatum. Etsi vero miseram [[Galsuintha]]m, [[Brunichildis]] sororem, a viro [[Chilpericus I|Chilperico]], [[Neustria|Neustriæ]] rege, perfidiose interfectam, versibus deploravit, tamen [[Fredegundis|Fredegundem]] quoque [[Chilpericus I|Chilperici]] concubinam scelerisque instigatricem aliis carminibus laudavit.
 
Postquam autem apud Austrasiæ regem aliquot menses constitit, [[Lutetia]]m petiit ubi rex [[Charibertus I|Charibertus]] vivebat. Quo paulo post extremo anno 567 mortuo perrexit tandem [[Turones|Cæsarodunum Turonum]], ubi [[Gregorius Turonensis|Gregorium]], qui anno 573 [[episcopus]] illius civitatis factus est, cognovit, deinde [[Pictavium|Limonum]], caput Pictavorum. Reginam enim [[Radegundis|Radegundem]], [[Chlotarius I|Chlotarii I]] viduam, quæ illic monasterio a se condito præerat, visere volebat, cum eaque firmissima amicitia juncta apud eam [[Pictavium|Limoni]] mansit et plurima carmina ad eam laudandam defendendamque per reliquam ætatem composuit. Circa autem annum 576 sacerdos ecclesiæ Pictavorum factus circaque annum 600 paulo antequam interiit [[episcopus]] civitatis sacratus cum multis tum inter [[Franci|Francos]] nobilissimis commercium habuit, qui eum litteratissimum putabant cunctorum regni incolarum.