Quantum redactiones paginae "Phaedra (Seneca)" differant

Content deleted Content added
Linea 15:
In prologo [[Hippolytus (heros)|Hippolytus]] laetis hortationibus comites venatores diversis itineribus per fines [[Attica|Atticos]] dimittit (versus 1-84, pars cantata). Prima scaena sequitur longa disputatio inter [[Phaedra|Phaedram]] amore in privignum nefando indomitoque sese victam confitentem et nutricem omnibus modis repugnantem atque famam pudoremque invocantem. Postremo Phaedra manus dat atque se interficere constituit ; tum miserans nutrix sententiam mutat et rem sese suscepturam pollicetur (85-270). Deinde chorus omnipotentiam dei [[Amor (deus)|Cupidinis]] celebrat, exemplis vel ex mythologia vel ex natura rerum sumptis (270-357, pars lyrica).
 
Actus II scaena 1 : a choro rogata nutrix Phaedram malo insanabili consumptam describit (358-386). Secunda scaena Phaedra ipsa apparet in toro reclinis atque delirat : vult enim habitum [[Amazones|Amazonis]] induere, ut matri Hippolyti similis fieret (387-405). Scaena 3 : Nutrix ad aram deae [[Artemis|Artemidem]]/[[Diana|Dianam]] precationibus placare conatur (406-423). Scaena 4 : Hippolytus Dianae venerandae gratia eodem venit. Nutrix eum ad libidines adulescentibus idoneas vitamque laetiorem et urbanam, feritate omissa, hortari aggreditur. Contra Hippolytus silvas et solitudinem laudat, tamquam imaginem aureae aetatis. In fine omnes mulieres sibi odio esse adfirmat ayqueatque [[Medea (mythologia)|Medeae]], Thesei novercae, similes (424-588). Tum Phaedra advenit, et, aestu adfectuum victa, humum labitur, ab Hippolyto amplexu retenta. Spe fallaci mota amorem suum paulatim per ambages detegit. Cum intelligit Hippolytus, diris imprecationibus additis, eam interficere vult. Ipsa tamen Phaedra manu privigni mori cupiente, sententiam mutat atque ense relicto fugit (scaena 5 : 589-719). Dum Phaedra sine sensu humi iacet, nutrix Athenienses magnis clamoribus auxilio vocat, tamquam Hippolytus morte oblata stupruma ab alumna sua exegisset (720-735). Sequitur pars lyrica : chorus pulchritudinem Hippolyti laudat, mox de caduca fragilitate formosorum corporum et de periculis formosis imminentibus cantat (736-834).
 
Actus III : Theseo ex Inferis reduci trepida nutrix nuntiat Phaedram sese necare destinasse (835-863). A marito interrogata primo silet, mox tamen Theseo audiendae veritatis cupido nutricem torqueri iubente, Hippolytum impudicae violentiae accusat. Theseus autem tribus votis a patre Poseidone donatus erat, quorum votorum deo favente compos fieret. Tum ense filii cognito furens tertio et ultimo voto utitur ad necem Hippolyti poscendam (835-958). Chorus philosophicam quaestionem proponit : cur magnus deus, qui tam diligenter mundi ordinem dispensat, ita neglegens hominum est ut neque bonis succurrat neque malos puniat ? (959-990)