Quantum redactiones paginae "Phonema" differant

Content deleted Content added
No edit summary
Linea 1:
{{L1}}
'''Phonema''' (a verbi {{Polytonic|φωνέω}} 'voco' stirpe longa {{Polytonic|φωνη-}} + {{Polytonic|-μα}}) in [[lingua]] vel [[dialectos|dialecta]] naturali est minimum [[sonus|soni]] unitas [[segmentum (linguistica)|segmentalis]] ad formandam dissimilitudinem significationis inter pronuntiationes adhibita.<ref name="IPA">{{Citation
}}est minimum [[lingua]]e naturalis elementum [[Verbum (grammatica generalis)|verborum]] sensus distinguens.</ref> Omnes linguae suum quaeque habent phonematum numerum, nam etsi, puta, duae linguae eadem [[Phonum|phona]] habeant, fieri potest, ut statu phonematico inter se differant. [[Lingua Graeca antiqua|Graecae]] et [[Lingua Anglica|Anglicae]] [[muta bilabialis surda]] [p] et muta bilabialis surda aspirata [p<sup>h</sup>] ambabus est, verum tamen horum phonorum differentiam phoneticam Graeca sola ad sensus distinguendos habet, sicut [pōs] (πῶς) 'quomodo?' / [p<sup>h</sup>ōs] (φῶς) 'lux'. Anglicus autem sermo differentiam [p] et [p<sup>h</sup>] phonorum ad sensus distinguendos non habet; itaque sunt [[Allophonum|allophona]] unius et eiusdem /p/ phonematis: [p] phonum Anglicum appellatur norma phonematis /p/, [p<sup>h</sup>] autem nusquam nisi initio verbi eventum habet.
|author=International Phonetic Association
|title=Handbook of the International Phonetic Association: a guide to the use of the international phonetic alphabet
|url=http://www.cambridge.org/uk/catalogue/catalogue.asp?isbn=0521637511
|year=1999
|publisher=Cambridge University Press
|isbn=9780521637510
|chapter=Phonetic description and the IPA chart
}}.</ref> Omnes linguae suum quaeque habent phonematum numerum, nam etsi, puta, duae linguae eadem [[Phonum|phona]] habeant, fieri potest, ut statu phonematico inter se differant. [[Lingua Graeca antiqua|Graecae]] et [[Lingua Anglica|Anglicae]] [[muta bilabialis surda]] [p] et muta bilabialis surda aspirata [p<sup>h</sup>] ambabus est, verum tamen horum phonorum differentiam phoneticam Graeca sola ad sensus distinguendos habet, sicut [pōs] (πῶς) 'quomodo?' / [p<sup>h</sup>ōs] (φῶς) 'lux'. Anglicus autem sermo differentiam [p] et [p<sup>h</sup>] phonorum ad sensus distinguendos non habet; itaque sunt [[Allophonum|allophona]] unius et eiusdem /p/ phonematis: [p] phonum Anglicum appellatur norma phonematis /p/, [p<sup>h</sup>] autem nusquam nisi initio verbi eventum habet.
 
Ad phonemata invenienda methodus [[decennium 195|decennio 195]] fere exstitit, quae modo "taxinomica" modo "distributionalis" appellatur. Haec phonematis notio classica hic demonstrabitur.<ref>De aliis phonematis notionibus consulas quae de [[phonologia generativa]] scribantur.</ref> Phonema in lineis obliquis (sicut /p/), phonum autem in uncis hamatis (sicut [p]), includi solet.