Quantum redactiones paginae "Aratus Solensis" differant

'''Aratus Solensis''' (natus circa annum [[310 a.C.n.|CCCX a. Chr. n.]]; mortuus anno [[245 a.C.n.|CCXLV a. Chr. n.]]) fuit [[poeta]] [[Graecia|graecusGraecus]] fuit.

Aratus Soliorum [[Cilicia|Ciliciae]] (non [[Cyprus|Cypri]]), filius Athenodori Letophilaeque, natus circa 315 a.C., poeta didacticus. [[Suidas]] dixit, Aratum esse discipulum grammatici Menecratis Ephesii atque philosophorum Timon Menedemique esse. Menecrates poemas de agricultura, apibus, et astris scripsit; ut Varro dixit, '"ut Hesiodus Ascraeus, Menecrates Ephesius'." Circa [[291 a.C.n.|291]], Aratus [[Athenae|Athenas]] progressus est, ut litteris philosophis Praxiphane Zenoque studeat. Hic etiam Callimachi, maximi poetae aetatis, occucurrit. Antigono Gonata anno [[276 a.C.n.|276]] rege, Pesaeus Philonides poetae Aratusque ipse in regia Macedoniae iuerunt. Hic, proximos annos duos, Aratus maximum opus suum, poemam didacticum 'Phaenomena' composuit. Opus oratione soluta Eudoxi in versos transtulit. Cum Pyrrhus Macedoniam invaseret, Aratus regia Antiochi I Seleuci filii iuit; in Macedoniam tamen regressus est. Pellae[[Pella]]e circa 240 mortusmortuus est.

Operum Arateorum solum "phaenomenon", quae graece dicuntur, MCLIV1154 versuum poema de rebus caelestibus traditum est; quod poema maxima ex parte [[Eudoxus|Eudoxum]] Cnidium atrologum sequitur. Aratus vero poema lima poetica emendans catasterismos, id est mutationes animantium in signa caelestia, addidit. Pars secunda operis de signis tempestatum disputat; quae pars graece "diosemeia" dicitur. Carmina Aratea notabiliora facta sunt propter siccitatem rei, quam Aratus astrologiam penitus ignorans aemulatione poetica instigatus vivificare nisus est.

Arati opus vero imitati sunt complures auctores Romani, qui veri aemuli auctoris graeci dici possunt. Inter eos sunt Manilius atque Vergilius. Versiones autem memoratu dignae [[Cicero|Marci Tulli Ciceronis]] ('admodum adulescentulus'), [[Germanicus|Germanici]], [[Avienus|Avieni]] sunt. Cum autem Arati carmina difficiliora sint, temporibus iam antiquis ii, qui illa lexerant, in margine voluminum [[scholia]] addiderunt. Inter explanatores Geminus Rhodius (primum saeculum a.C), Achilles (circa 200annum a.D[[200]]) Leontius (circa 600annum a.D[[600]]). Nominibus [[sidus|siderum]], quae nobis versionibus latinis tradita sunt, hodie quoque utimur; index siderum autem syntaxi mathematicae [[Claudius Ptolemaeus|Claudii Ptolemaei]] ([[saeculum 2|saeculi II p. Chr. n.]]) subest et res gravis per saeculorum decursum in traditione arabica permansit.

* Mair, A. W., ''Callimachus, Lycophron, Aratus'', textum graecum cum translatione anglice, Cambridge, Mass., 1921.