Quantum redactiones paginae "Phonema" differant

'''Phonema''' (a verbi {{Polytonic|φωνέω}} 'voco' stirpe longa {{Polytonic|φωνη-}} + {{Polytonic|-μα}}) in [[lingua]] vel [[dialectos|dialecta]] naturali est minimum [[linguasonus|soni]]e naturalis elementumunitas [[Verbumsegmentum (grammatica generalislinguistica)|verborumsegmentalis]] sensusad formandam dissimilitudinem significationis inter pronuntiationes adhibita.<ref name="IPA">{{Citation
|author=International Phonetic Association
|title=Handbook of the International Phonetic Association: a guide to the use of the international phonetic alphabet
|url=http://www.cambridge.org/uk/catalogue/catalogue.asp?isbn=0521637511
|year=1999
|publisher=Cambridge University Press
|isbn=9780521637510
|chapter=Phonetic description and the IPA distinguenschart
}}.</ref> Omnes linguae suum quaeque habent phonematum numerum, nam etsi, puta, duae linguae eadem [[Phonum|phona]] habeant, fieri potest, ut statu phonematico inter se differant. [[Lingua Graeca antiqua|Graecae]] et [[Lingua Anglica|Anglicae]] [[muta bilabialis surda]] [p] et muta bilabialis surda aspirata [p^h] ambabus est, verum tamen horum phonorum differentiam phoneticam Graeca sola ad sensus distinguendos habet, sicut [pōs] (πῶς) 'quomodo?' / [p^hōs] (φῶς) 'lux'. Anglicus autem sermo differentiam [p] et [p^h] phonorum ad sensus distinguendos non habet; itaque sunt [[Allophonum|allophona]] unius et eiusdem /p/ phonematis: [p] phonum Anglicum appellatur norma phonematis /p/, [p^h] autem nusquam nisi initio verbi eventum habet.

Ad phonemata invenienda methodus annis[[decennium 1940195|decennio 195]] fere exstitit, quae modo "taxonomicataxinomica" modo "distributionalis" appellatur. Haec phonematis notio classica hic demonstrabitur.<ref>De aliis phonematis notionibus consulas quae de [[phonologia generativa]] scribantur.</ref> Phonema in lineis obliquis (sicut /p/), phonum autem in uncis hamatis (sicut [p]), includi solet.

Nulla loquendi actione phonema eundem habet eventum. Semper vero paululum aliter ab eodem quoque homine enuntiatur. Non enim sumus machinae, et quo quandoque sumus status [[mens|mentis]] et [[corpus (physica)|corporis]] continuo variat. Etiam loquendi locus et tempus variant. Quae cum ita sint, enuntiandi eventuum numerus infinitus esse videtur.

Vox ex [[os (oris)|ore]] profluens, sive verbum aut verborum nexum continet sive sensu caret, est eventus, qui in tempore et spatio efficitur. Vox in tempore enuntiata per [[spectrogramma]] capi potest. Si verba cuiusdam linguae voce undis sonoris lata continentur, spectrogrammate visibilia sunt phona, in quibus verbi pars significans constat. Phona enim spectrogrammate repraesentata tamquam specimina quaedam sunt.

Quia haec liquidarum differentia ad sensus distinguendos non habetur, iudicandum est [l] et {{IPA|[ɫ]}} allophona esse et ad idem phonema /l/ pertinere.