Quantum redactiones paginae "Pronuntiatus Latinus" differant

Content deleted Content added
m Automaton: descriptio nexus externi; mutationes minores
m Appelationem--->Appellationem. Mendum quod non morietur.
Linea 1:
{{Non stipula}}<!--Ubi sunt lemma et definitio?-->
 
. . . . .
 
==De linguae Latinae appellatione==
 
Primum est intellegendum discrimen inter vocabula 'pronuntiatio' et 'pronuntiatus' (postcl.) vel 'appellatio', quae inter se maxime differunt. Pronuntiatio est actus recte orationem habendae, orator qui optime dicit, pronuntiationem optimam adhibet; pronuntiatus et appellatio (Apud Quintilianum) significant modum pronuntiandi, ad sonos ipsos spectantes.
 
Cum lingua Latina nunc nemini sermo paternus sit, omnis fere gens (vide [[Solemnis appellatio linguae Latinae medaevalis humanisticaeque|AppelationemAppellationem Solemnem]]) vel etiam unaquaeque schola verba Latina alio modo pronuntiare solet. Etiam ecclesia catholica appellationem propriam adhibere solet (vide [[Appellatio Ecclesiastica|Appellationem Ecclesiasticam]]). Quae res licet satis bene Latine loquenti impedimentum non sit ut intellegat, intellegatur, tamen id probandum est, quod multi homines imprimis in universitatibus academicis necnon in scholis magis magisque student appellatione quae dicitur restituta uti, id est appellatio quae illius similis est qua Romanus eruditus (Cicero, Caesar, Sulpicia eqs...) primo ante Christum natum saeculo utebatur. Cuius subtilitas quamvis ignota sit, tamen e nominibus Graece scriptis, e linguis Romanis hodiernis naturaque vocum mutandarum, e mendis orthographicis inscriptionum, e descriptoribus grammaticorum antiquorum satis bene cognovimus. Haec hic legi potest:
 
 
 
InHac hacin descriptione significat:
* linea supra litteram posita longitudinem vocalis (''ō''),
* in uncinis angulatis pronuntiationem phoneticam secundum systema IPA (['roːma]).
 
=== Vocales ===
Linguae Latinae sunt
: vocales breves a, e, i, o, u, (y)
Line 89 ⟶ 90:
** ''Zephyrus'' = ['(d)zeɸyrʊs].
 
=== De accentu Accentus===
:Verba e pluribus syllabis composita accentum in paenultima aut ante paenultimam habent. Accentus in paenultima est, si
:: verbum tantum duas syllabas habet:
Line 101 ⟶ 102:
:Incertum est utrum accentus ad intentionem soni an (potius) ad altitudinem pertineat.
 
== Fons ==
* ''Vox Latina: A Guide to the Pronunciation of Classical Latin'', William Sidney Allen auctore, Cambridge University Press, 1978, 1989, ISBN 978-0-521-37936-6. [http://books.google.es/books?id=aexkj_0oj3MC&lpg=PP1&client=firefox-a&pg=PP1#v=onepage&q=&f=false liber apud books.google.es]
 
== Nexus externi ==
* [http://www.forumromanum.org/literature/lipsiusx.html [[Iustus Lipsius|Iusti Lipsii]] ''De recta Latinae linguae dialogus'']
* [[Desiderius Erasmus Roterodamus|Erasmi Roterodami]] ''De recta latini graecique sermonis pronuntiatione dialogus'' [http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k52719t] [http://big.chez.com/asklepios/erasmus/pronuntiatione.htm]