Quantum redactiones paginae "Triumphus Gnaei Manlii Vulsonis (186 a.C.n.)" differant

Content deleted Content added
mNo edit summary
mNo edit summary
Linea 1:
'''Triumphus Gnaei Manlii Vulsonis''' anno '''[[187 a.C.n.]]''' de [[Galatia|Gallis qui Asiam incolebant]] celebratur. [[Gnaeus Manlius Vulso]], qui [[Index consulum rei publicae|consulatum]] tenuit anno [[189 a.C.n.]] una cum [[Marcus Fulvius Nobilior (consul 189 a.C.n.)|M. Fulvio Nobiliori]], [[bellum Galato-Romanum]] gessit;<ref>[[Titus Livius|Livius]], ''[[Ab Urbe condita]]'' 38.12-27; [[Polybius]], ''[[Historiae (Polybius)|Historiae]]'' 22.24-27; [[Appianus]], ''[[Historia Romaica]]'' "Syriaca" 42-43</ref> Romam reditus die [[5 Martii]] [[187 a.C.n.]] [[Triumphus|triumphavit]].<ref>Livius, ''Ab Urbe condita'' 38.50, 39.6-7; {{Pnh}} 34.14. [[Publius Annius Florus|Florus]] (''[[Epitome rerum Romanarum]]'' 1.27) triumphum a Senatu negatum adseverat.</ref> Victoriam et triumphum scriptores posteriores inculpant ob petitionem luxuriae eo tempore apud Romanos inceptam. Ita [[Titus Livius]]:
:Extremo anni, magistratibus iam creatis, ante diem tertium nonas Martias Cn. Manlius Vulso de Gallis qui Asiam incolunt triumphavit. Serius ei triumphandi causa fuit, ne [[Quintus Terentius Culleo|Q. Terentio Culleone]] praetore causam [[lex Petillia|lege Petillia]] diceret, et incendio alieni iudicii, quo [[Lucius Cornelius Scipio|L. Scipio]] damnatus erat, conflagraret, eo infensioribus in se quam in illum iudicibus, quod disciplinam militarem severe ab eo conservatam successorem ipsum omni genere licentiae corrupisse fama attulerat. Neque ea sola infamiae erant, quae in provincia procul ab oculis facta narrabantur, sed ea etiam magis, quae in militibus eius quotidie aspiciebantur. [[Luxuria]]e enim peregrinae origo ab exercitu Asiatico invecta in urbem est. Ii primum [[lectus discubitorius|lectos]] aeratos, vestem stragulam pretiosam, [[plagula]]s et alia textilia, et quae tum magnificae [[supellectilis]] habebantur, [[monopodium|monopodia]] et [[abacus (supellectilis)|abacos]] Romam advexerunt. Tunc [[psaltria]]e [[sambucistria]]eque et convivalia alia ludorum oblectamenta addita epulis; [[epulae]] quoque ipsae et cura et sumptu maiore apparari coeptae. Tum [[coquus]], vilissimum antiquis mancipium et aestimatione et usu, in pretio esse, et quod ministerium fuerat, [[ars culinaria|ars]] haberi coepta. Vix tamen illa quae tum conspiciebantur, semina erant futurae luxuriae. In triumpho tulit Cn. Manlius coronas aureas ducenta duodecim, argenti pondo ducenta uiginti milia, auri pondo duo milia centum tria, [[tetradrachma|tetrachmum]] Atticum centum viginti septem milia, [[cistophorus|cistophori]] ducenta quinquaginta, [[Philippei aurei|Philippeorum aureorum]] nummorum sedecim milia trecentos uiginti; et arma spoliaque multa Gallica carpentis travecta, duces hostium duo et quinquaginta ducti ante currum. Militibus quadragenos binos denarios divisit, duplex [[centurio]]ni, triplex in [[eques|equites]], et [[stipendium]] duplex dedit; multi omnium ordinum donati militaribus donis currum secuti sunt. Carminaque a militibus ea in imperatorem dicta, ut facile appareret in ducem indulgentem ambitiosumque ea dici, triumphum esse militari magis favore quam populari celebrem. Sed ad populi quoque gratiam conciliandam amici Manlii valuerunt; quibus adnitentibus [[senatus consultum]] factum est, ut ex pecunia quae in triumpho translata esset, stipendium collatum a populo in publicum, quod eius solutum antea non esset, solveretur. Vicenos quinos et semisses in milia aeris quaestores urbani cum fide et cura solverunt (Livius, ''[[Ab Urbe condita]]'' 39.6.6-9).
 
Talia Plinius, e quo discimus [[Lucius Calpurnius Piso Frugi|L. Calpurnium Pisonem]] in ''Annalibus'' suis de triumpho Vulsonis narravisse:
:Nam [[tricliniumlectus discubitorius|triclinia]] aerata abacosque et monopodia Cn. Manlium Asia devicta primum invexisse triumpho suo, quem duxit anno urbis DLXVII, L. Piso auctor est ({{Pnh}} 34.14).
 
== Vide etiam ==