Vicipaedia

Quantum redactiones paginae "Triumphus Gnaei Manlii Vulsonis (186 a.C.n.)" differant

Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
mNo edit summary
mNo edit summary
Linea 1:
'''Triumphus Gnaei Manlii Vulsonis''' anno '''[[187 a.C.n.]]''' de [[Galatia|Gallograecis]] celebratur. [[Gnaeus Manlius Vulso]], qui [[Index consulum rei publicae|consulatum]] tenuit anno [[189 a.C.n.]] una cum [[Marcus Fulvius Nobilior (consul 189 a.C.n.)|M. Fulvio Nobiliori]], [[bellum Galato-Romanum]] gessit;<ref>[[Titus Livius|Livius]], ''[[Ab Urbe condita]]'' 38.12-27; [[Polybius]], ''[[Historiae (Polybius)|Historiae]]'' 22.24-27; [[Appianus]], ''[[Historia Romaica]]'' "Syriaca" 42-43</ref> Romam reditus die [[5 Martii]] [[187 a.C.n.]] [[Triumphus|triumphavit]].<ref>Livius, ''Ab Urbe condita'' 38.50, 39.6-7; {{Pnh}} 34.14. [[Publius Annius Florus|Florus]] (''[[Epitome rerum Romanarum]]'' 1.27) triumphum a Senatu negatum adseverat.</ref> Victoriam et triumphum scriptores posteriores inculpant ob petitionem luxuriae eo tempore apud Romanos inceptam. Ita [[Titus Livius]]:
:Extremo anni, magistratibus iam creatis, ante diem tertium nonas Martias Cn. Manlius Vulso de Gallis qui Asiam incolunt triumphavit. Serius ei triumphandi causa fuit, ne Q. Terentio Culleone praetore causam lege Petillia diceret, et incendio alieni iudicii, quo L. Scipio damnatus erat, conflagraret, eo infensioribus in se quam in illum iudicibus, quod disciplinam militarem seuere ab eo conseruatam successorem ipsum omni genere licentiae corrupisse fama attulerat. Neque ea sola infamiae erant, quae in prouincia procul ab oculis facta narrabantur, sed ea etiam magis, quae in militibus eius quotidie aspiciebantur. luxuriae enim peregrinae origo ab exercitu Asiatico inuectainvecta in urbem est. Ii primum lectos aeratos, vestem stragulam pretiosam, plagulas et alia textilia, et quae tum magnificae supellectilis habebantur, monopodia et abacos Romam aduexerunt. Tunc psaltriae sambucistriaeque et conuiualiaconvivalia alia ludorum oblectamenta addita epulis; epulae quoque ipsae et cura et sumptu maiore apparari coeptae. Tum coquus, vilissimum antiquis mancipium et aestimatione et usu, in pretio esse, et quod ministerium fuerat, ars haberi coepta. Vix tamen illa quae tum conspiciebantur, semina erant futurae luxuriae. In triumpho tulit Cn. Manlius coronas aureas ducenta duodecim, argenti pondo ducenta uiginti milia, auri pondo duo milia centum tria, tetrachmum Atticum centum uiginti septem milia, cistophori ducenta quinquaginta, Philippeorum aureorum nummorum sedecim milia trecentos uiginti; et arma spoliaque multa Gallica carpentis travecta, duces hostium duo et quinquaginta ducti ante currum. Militibus quadragenos binos denarios divisit, duplex centurioni, triplex in equites, et stipendium duplex dedit; multi omnium ordinum donati militaribus donis currum secuti sunt. Carminaque a militibus ea in imperatorem dicta, ut facile appareret in ducem indulgentem ambitiosumque ea dici, triumphum esse militari magis favore quam populari celebrem. Sed ad populi quoque gratiam conciliandam amici Manlii valuerunt; quibus adnitentibus senatus consultum factum est, ut ex pecunia quae in triumpho translata esset, stipendium collatum a populo in publicum, quod eius solutum antea non esset, solveretur. Vicenos quinos et semisses in milia aeris quaestores urbani cum fide et cura soluerunt (Livius, ''[[Ab Urbe condita]]'' 39.6.6-9).
 
Talia Plinius, e quo discimus [[Lucius Calpurnius Piso Frugi|L. Calpurnium Pisonem]] in ''Annalibus'' suis de triumpho Vulsonis narravisse:
Receptum de "https://la.wikipedia.org/wiki/Triumphus_Gnaei_Manlii_Vulsonis_(186_a.C.n.)"