Quantum redactiones paginae "Ricardus III (rex Angliae)" differant

'''Ricardus III''' ([[2 Octobris]] [[1452]]–[[22 Augusti]] [[1485]]) fuit [[rex]] [[Anglia]] ab anno [[1483]] (coronatus [[6 Iulii]]) usque ad mortem.

 

[[Fasciculus:King_Richard_III.jpg|thumb|Ricardus III Angliae rex]]

Ricardus [[2 Octobris]] [[1452]] castris nomine [[Fotheringay]] natus est, filius octavus Ricardi, [[Dex Eboraci|Eboraci ducis]], uxorisque eius Ceciliae Neville et postulationem possidebat maiorem Angliae throni, in quo illo tempore [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henricus VI]] rex sedebat. Parte secunda saeculi decimi quinti Ricardus intererat [[Rosarum Bellum|Rosarum Bello]] inter confoederatos [[Domus Lancastriae|Domum Lancastriae]] et [[Domus Eboracensis|Domum Eboracensem]] gesto. Cum pater suus necatus esset proelio ad Wachefeldam gesto, Ricardus puer modo erat, cui postea consulebat Ricardus Neville, decimus sextus [[Varvici comes]], historiae peritis nomine "Regis Factor" notus, quia ipse auctoritatem magnam habebat pertinentem ad Rosarum Belli progressum. Ricardus Neville auxilium tulit ad potentiam [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henrico VI]] eripiendam et regem faciendum [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardum IV]] Ricardi fratrem natu maximum. Fratre suo rege Ricardus Glocestriae dux probabat fidelitatem suam sicut monstravit fine Rosarum Belli se esse imperatorem maius ingeniosum. [[October|Octobre]] [[1470]] anni una cum fratre natu maiore fugit oppidum Alkmaer nominatum Batavia situm, cum utriusque frater natu medius, Georgius Plantagenet, Clarentiae dux, foederatus factus esset Varvici comitis interea domus Lancastriae socii. Die [[14 Martii]] [[1471]], Ricardus comes [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardi IV]] Angliam rediit. Cum iter Londinium facerent, [[Clarentiae dux]] regressus est ad fratres suos, amnestia adfectus est ab Eduardo et se Eboracensem domum iterum adgregavit. Paulo post, Eduardus finaliter vicit Lancastriae domum. [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henricus VI]] comprehensus menteque captus necatus est.

Eboraci [[8 Septembris]] Ricardi III filius Eduardus de Mediolanio factus est Cambriae princeps. Itaque titulatus erat modo, quo traditione throni successores etiam hodie titulantur. Domino Iacobo Tyrell, Ricardi III ministro, iussum illis diebus est regis insignia e Londinii Turri Eboracum ferre. Id mandatum semper coniunctum censetur cum vanescentibus Eduardo adolescente Ricardoque eius fratre. Fortasse Ricardus III iusserat Domino Tyrell nepotes necare. Sors eorum tandem numquam poterat patefieri finaliter. Aestate seriore [[1483]] anni tantum evanuerunt. Verosimiliter necati sunt, sed etiam id factum, quamquam infantium corpora postea inventa sunt in Turri, tamen non probabatur.

 

Ricardus III rex statim coepit cognitoribus factionis Elisabethae Woodville officia superiora habentibus potentiam eripere. [[October|Octobre]] mense [[1483]] anni confoederatum pristinum, Henricum Stafford, Buccinghaniae ducem, declaravit proditorem. Buccinghaniae dux collocutus erat cum [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henrico Tudore]], herede ultimo Lancastriae domus et Henrico VII Angliae rege seriore, et illi commendavit Angliae invasionem. [[1 Novembris]] dux carnificatus est Buccinghaniae. Domus autem Eboracensis minime diu eum supervixit. Principio [[Aprilis]] mensis [[1484]] anni Eduardus heres throni mortem obiit, [[16 Martii]] [[1485]] Anna regina.

 

|-

|}

 

[[Categoria:Nati 1452]]

[[Categoria:Mortui 1485]]

[[Categoria:Reges Reginaeque Britanniae]]

 

[[af:Richard III van Engeland]]

[[ar:ريتشارد الثالث من إنكلترا]]

[[bg:Ричард III (Англия)]]

[[bs:Rikard III, kralj Engleske]]

[[ca:Ricard III d'Anglaterra]]