Vicipaedia

Quantum redactiones paginae "Ricardus III (rex Angliae)" differant

Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
SieBot (disputatio | conlationes)
66 241 edits
m celerissimo--->celerrimo &c.
Linea 1:
'''Ricardus III''' ([[2 Octobris]] [[1452]] - –[[22 Augusti]] [[1485]]) Angliaefuit [[rex]] erat[[Anglia]] ab anno [[1483]] (coronatus [[6 Iulii]]) usque ad mortem.
 
== Ricardus ab [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardo IV]] praeumbratus ==
[[Fasciculus:King_Richard_III.jpg|thumb|right|Ricardus III Angliae rex]]
Ricardus [[2 Octobris]] [[1452]] Castriscastris nomine [[Fotheringay]] natus est, filius octavus Ricardi, [[Dex Eboraci|Eboraci ducis]], uxorisque eius Ceciliae Neville et postulationem possidebat maiorem Angliae throni, in quo illo tempore [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henricus VI]] rex sedebat. Parte secunda saeculi decimi quinti Ricardus intererat [[Rosarum Bellum|Rosarum Bello]] inter confoederatos domus[[Domus Lancastriae|Domum Lancastriae]] et domus[[Domus Eboracensis|Domum Eboracensem]] gesto. Cum pater suus necatus esset proelio apudad Wachefeldam gesto, Ricardus puer modo erat, cui postea consulebat Ricardus Neville, decimus sextus [[Varvici comes]], historiae peritis nomine "Regis Factor" notus, quia ipse auctoritatem magnam habebat pertinentem ad Rosarum Belli progressum. Ricardus Neville auxilium tulit ad potentiam [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henrico VI]] eripiendam et regem faciendum [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardum IV]] Ricardi fratrem natu maximum. Fratre suo rege Ricardus Glocestriae dux probabat fidelitatem suam sicut monstravit fine Rosarum Belli se esse imperatorem maius ingeniosum. [[October|Octobre]] [[1470]] anni una cum fratre natu maiore fugit oppidum Alkmaer nominatum Batavia situm, cum utriusque frater natu medius, Georgius Plantagenet, Clarentiae dux, foederatus factus esset Varvici comitis interea domus Lancastriae socii. Die [[14 Martii]] [[1471]], Ricardus comes [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardi IV]] rediit Angliam rediit. Cum iter Londinium facerent, [[Clarentiae dux]] regressus est ad fratres suos, amnestia affectusadfectus est ab Eduardo et iterum se aggregavit Eboracensem domum iterum adgregavit. Paulo post, Eduardus finaliter vicit Lancastriae domum. [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henricus VI]] comprehensus menteque captus necatus est.
 
Statim fere conflictiones novae sunt ortae, illo tempore inter fratres Georgium Clarentiae ducem atque Ricardum Glocestriae ducem. Georgius maritus Isabellae Neville, filiae Varvici comitis, habuit postulationem dimidiarum possessionium amplarum familiae Neville a rege autem confiscatarum. Quod annexum Eduardum, maritum filiae natu minoris Varvici comitis, Annae, [[Henricus VI (rex Anglicus)|Henrici VI]] filium, necaverat, possessiones totas postulavit. Eo autem loco Ricardus tunc undeviginti annos natus conflictionum orientium causa fuit, quia voluit Annam in matrimonium ducere. Georgius non potuit admodum opprimere Ricardi postulationes, subiectam tributis ab [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardo IV]] et politicis officiis et possessionibus familiae Neville autem fecit approbationem suam nuptiarum eorum. Ricardo tandem permissus est Annam in matrimonium ducere, sed possessionibus parvis et officiis minoribus modestis affectus est. At illis officiis Ricardus potuit fundamentum potentiae stabile in Anglia septentrionali adipisci. Ante omnia Eboraci oppidi incolis antea Lancastriae domui faventibus gratior factus est. Praeterea omnes fontes indicant matrimonium suum cum Anna Neville fuisse concentionis plenum. Ricardo Anna peperit filium, Eduardum de Mediolanio ([[1473]] - [[9 Aprilis]] [[1484]]), qui Cambriae princeps factus brevi tempore post mortuus est. Anna etiam mortem obiit ante Ricardum.
 
Georgius interea minus minusque favebatur ab [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardo IV]] fratre. Mortua [[1476]] uxore Isabella conatus est in matrimonium ducere Mariam, Burgundiae heredem, quod autem vetitum est ab Eduardo. Cum paulo post multa iudicia oppressisset, Eduardi iussu coeptus est iudicium proditionis magnae causa contra Georgium. [[18 Februarii]] [[1478]] enuntiatus Georgius mortuus. Ad historiam fabularem Georgius potuit, beneficio fratris ultimo, mortis modum eligere: Georgius Plantagenet, Clarentiae dux, aquis submersus est dolii vini nomine Malmsey pleni.
 
== Pueri in Turri ==
Die [[9 Aprilis]] [[1483]] [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardus IV]] inopinate morbo unam modo hebdomadem passo mortuus est. Regni heres erat filius eius natu maximus, [[Eduardus V (rex Anglicus)|Eduardus V]] rex serior duodecim annos tunc natus; illius et Ricardi novem annos nati, Eboraci ducis, tutorem reddidit fratrem Ricardum [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardus IV]]. Una cum Coronae Consilio Ricardus regeret Angliam throni herede adolescente.
 
Coronae Consilium autem constabat e factionibus paucis inter se iurgantibus, quarum alter erat factio Ricardi et eius assectatorum, alter factio viduae regis Elisabethae Woodville. [[Aprilis|Aprili]] mense [[1483]] anni conflictiones sunt ortae magnae, cum uterque factio Coronae Consilii confoederatos quam plurimos adipisci, potiri et auctoritatis apud throni heredem adolescentem et aerarii atque classis conaretur. [[Aprilis]] mensis fine Elisabetha Woodville potita erat aerarii classisque, cum Ricardus et Dominum [[cancellarius|Cancellarium]] Hastings divitem exercitumque magnum habentem et Henricum Stafford, Buccinghaniae ducem, quorum uterque interfuerat Consilio Coronae, confoederatos suos reddere potuerat. [[Eduardus V (rex Anglicus)|Eduardus]] adolescens agemate cum magno versatus est Lactodori prope Nottingamiam oppidum siti. Ibi Ricardus [[30 Aprilis]] [[1483]] cum eo congressus est. Nepotem certiorem fecit illius matrem aperte neglexisse testamentum [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardi IV]] et temptare se, Ricardum, protectorem factum impedire. Deinde Eduardus, aut Ricardi aut sua sponte, in Ricardi tutelam venit. Ministri eius pristini captivi facti sunt. Elisabetha Woodville Londinii cum sua factione versans eo facto audito timore magno commota se contulit una cum infantibus Vestmonasterium mansionem ibi implorans. Frater eius cum classe Angliam reliquit. Reliquiae autem Coronae Consilii approbaverunt factum Ricardi annuntiantis se venturum esse Londinii cum nepote ad eius coronationem. Ibi [[4 Maii]] pervenerunt.
Line 18 ⟶ 20:
Eboraci [[8 Septembris]] Ricardi III filius Eduardus de Mediolanio factus est Cambriae princeps. Itaque titulatus erat modo, quo traditione throni successores etiam hodie titulantur. Domino Iacobo Tyrell, Ricardi III ministro, iussum illis diebus est regis insignia e Londinii Turri Eboracum ferre. Id mandatum semper coniunctum censetur cum vanescentibus Eduardo adolescente Ricardoque eius fratre. Fortasse Ricardus III iusserat Domino Tyrell nepotes necare. Sors eorum tandem numquam poterat patefieri finaliter. Aestate seriore [[1483]] anni tantum evanuerunt. Verosimiliter necati sunt, sed etiam id factum, quamquam infantium corpora postea inventa sunt in Turri, tamen non probabatur.
 
== Domus nomine Plantagenet finis ==
Ricardus III rex statim coepit cognitoribus factionis Elisabethae Woodville officia superiora habentibus potentiam eripere. [[October|Octobre]] mense [[1483]] anni confoederatum pristinum, Henricum Stafford, Buccinghaniae ducem, declaravit proditorem. Buccinghaniae dux collocutus erat cum [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henrico Tudore]], herede ultimo Lancastriae domus et Henrico VII Angliae rege seriore, et illi commendavit Angliae invasionem. [[1 Novembris]] dux carnificatus est Buccinghaniae. Domus autem Eboracensis minime diu eum supervixit. Principio [[Aprilis]] mensis [[1484]] anni Eduardus heres throni mortem obiit, [[16 Martii]] [[1485]] Anna regina.
 
Die [[7 Augusti]] [[1485]], [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricus Tudor]] tandem invasit Angliam invasit. Milfordiensi portui Anglicam terram una cum exercitibus Gallicis atque Cambricis intravit. Paucis modo repugnantibus itinere quam celerissimocelerrimo potuit pervenire Lichfeldiam. Ricardus illi obambulavit et die lunae, [[22 Augusti]], prope oppidum [[Proelium ad Bosworth|Bosworth]] nominatum pugnatum est coronae causa Angliae. Primo Ricardus III vincere visus est exercitu suo numero superante eum Henrici; cum autem conaretur [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricum Tudorem]] defendenter modo pugnantem in fronte aggrediadgredi, a socio Domino [[Gulielmus Stanley|Gulielmo Stanley]] desertus est. Id factum Ricardo erat capitis damnatio. Corpus eius postea constupratum plebi monstratum est Legacestriae in taberna nomine "The New Wake" tandemque monasterio ibi sepultus est. Fertur monasteriis dissolutis eius reliquias iactas esse in flumen propiorem Legram, cum sint res indicantes reliquias mansisse Legacestriae. Tabula memoriae in Cathedralicathedrali reminiscitur Ricardi. Henricus Tudor se declaravit die post proelium [[Henricus VII (rex Anglicus)|Henricum VII]] Angliae esse regem.; Fundatorergo eratfundator domusfuit [[Domus Tudoris]].
 
Ab eiussua morte, Ricardus III famam quidem dubium habebat. Historiae periti nostri temporis censent infamiam malam esse consequentiam traditionis historiae vere non diligenter annis regum domus Tudoris factae. Ricardus saepe describitur [[homo mancus, homo]], qui tunc putabatur naturae malignae. Sed monstrari potuit plurima facinorum ad rumores ab illo commissorum non ab illo commissa esse potuisse. Adhuc patefactum non est, utrum necatio quoque suorum nepotum duorum commissa sit, aut ab eo aut iussu eius.
 
{| border=2 align="center"
Line 32 ⟶ 34:
|-
|}
 
{{Link FA|he}}
{{Link FA|sv}}
 
[[Categoria:Reges Reginaeque Britanniae]]▼
[[Categoria:Nati 1452]]
[[Categoria:Mortui 1485]]
▲[[Categoria:Reges Reginaeque Britanniae]]
 
[[af:Richard III van Engeland]]
Receptum de "https://la.wikipedia.org/wiki/Ricardus_III_(rex_Angliae)"