Quantum redactiones paginae "Martyr" differant

In epistulis [[Ignatius Antiochensis|Ignatio Antiochensi]] attributis (circiter 100–170 scriptis) theologia martyrii explicatur: Mors martyris mortique Christi aequiperatur, morte martyr discipulus Christi fit, perfectionem et vitam aeternam acquirit. Propositio [[sacrificium|sacrificii]], quod in martyrio ad verum perducitur, magni momenti est (<ref> cf. IgnatiusIgn., Eph 8,1; 18,1; 21,1 et cetera) </ref>.

Martyrium etiam vicem [[baptismus|baptismi]] supplere putabatur, cf. [[Quintus Septimus Florens Tertullianus|Tertullianus]], <ref> [http://www.thelatinlibrary.com/tertullian/tertullian.baptismo.shtml Tert., De bapt. 16] </ref>: ''Est quidem nobis etiam secundum lavacrum, unum et ipsum, sanguinis scilicet … Hic est baptismus qui lavacrum et non acceptum repraesentat et perditum reddit''. (Similiter [[Sanctus Cyprianus|Cyprianus]] <ref> Cypr., Ep. 73,22 </ref> vel [[Augustinus]], <ref>[http://www.hs-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost05/Augustinus/aug_cd13.html#07 Aug., De civ. Dei 13,7]</ref>); postea plerumque baptismus (vel baptisma) sanguinis vocatur.

Quamquam autem secundum [http://www.vatican.va/archive/bible/nova_vulgata/documents/nova-vulgata_nt_evang-ioannem_lt.html#15 Joh 15,13] ''maiorem hac dilectionem nemo habet ut animam suam quis ponat pro amicis suis'', tamen nulli christiano martyrium quaerendum est ([http://www.vatican.va/archive/bible/nova_vulgata/documents/nova-vulgata_nt_evang-matthaeum_lt.html#10 Mt 10,23]: ''cum autem persequentur vos in civitate ista fugite in aliam''), nam martyrium gratia est et ideo a Deo datur, quibus vult.

Exstant plurimae litterae de martyriis verae, quae omnem rem sive simpliciter ordine sive eleganti manu perferunt, inter quas passio [[Polycarpus Smyrnaeus|PoycarpiPolycarpi]], [[Mauritius|Mauritii]], [[Perpetua et Felicitas|Perpetuae et Felicitatis]], [[Passio Sanctorum Scilitanorum|martyrum Scilitanorum]], [[Sanctus Cyprianus|Cypriani]] et [[Acta Maximiliani]]. Fontes historiae magni ponderis se praebent usque ad aetatem imperatoris [[Constantinus I|Constantini]], gesta autem martyrum postea conscripta magna ex parte ficta sunt.

Christiani, qui in persecutione se christianos fuisse negaverant et imaginem Caesaris deorumque venerati erant, [[lapsus|lapsi]] appellabantur. Maxima exacerbatione usque ad finem persecutionum Constantino imperatore factam de eorum statu in ecclesia, si qui redire voluissent, dubie disputabatur.

[[Augustinus]] in libro 18 (cap. 52) [[De civitate Dei]]<ref> Aug., De civ. Dei 18,52, cit. secundum: Sancti Aurelii Augustini episcopi de civitate dei libri 22, vol. 2, ed. B. Dombart / A. Kalb, Darmstadt 1981, 338; cf. etiam [http://www.hs-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost05/Augustinus/aug_cd18.html De Civitate Dei online, cap. 18]</ref> refert opinionem popularem de Christianorum persecutionibus:

Plagas enim Aegyptiorum, quae decem fuerint, ad persecutiones Christianorum esse referendas, novissimam Antichristi persecutionem similem esse undecimae plagae, qua Aegyptii in mari Rubro perierint<ref> cf. etiam J. Vogt: Die Zählung der Christenverfolgungen im Römischen Reich, PP 9 (1954), 5ss. </ref>

Secundum [[Gaius Suetonius Tranquillus|Suetonium]] (<ref>[http://www.hs-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost02/Suetonius/sue_vc05.html Suet., Vita Divi Claudii 25,4])</ref> imperator [[Claudius]] ''Iudaeos impulsore Chresto [sic!] assidue tumultuantis Roma expulit''. Cum Iudaeis etiam Christianos expulsos esse testari videtur [http://www.vatican.va/archive/bible/nova_vulgata/documents/nova-vulgata_nt_actus-apostolorum_lt.html#18 Act. 18,1-2]: ''Post haec [Paulus] discedens ab Athenis venit Corinthum. Et inveniens quendam Iudaeum nomine Aquilam, Ponticum genere, qui nuper venerat ab Italia, et Priscillam uxorem eius, eo quod praecepisset Claudius discedere omnes Iudaeos a Roma, accessit ad eos''.

[[Cornelius Tacitus|Tacitus]], <ref>[http://www.thelatinlibrary.com/tacitus/tac.ann15.shtml#44] Tac., Ann. 15,44]</ref>: ''Sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia, quin iussum incendium crederetur. ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat;'' ''… igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent aut crucibus adfixi [aut flammandi atque], ubi defecisset dies, in usu[m] nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat, et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontes et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica, sed in saevitiam unius absumerentur.''

[[Gaius Plinius Caecilius Secundus|Plinius minor]], qui anno 111 legatus pro praetore provinciae [[Pontus|Ponti]] et [[Bithynia]]e erat, in epistula ad imperatorem [[Traianus|Traianum]] scripta (<ref>[http://www.thelatinlibrary.com/pliny.ep10.html] Plin., ep. 10,96])</ref> nuntios magni momenti de Christianis eiusdem provinciae et de persecutione eorum dat, cum ab imperatore praecepta, quomodo Christiani tractandi sint, appetit. Imperator respondit<ref>[http://www.thelatinlibrary.com/pliny.ep10.html] (Plin., ep. 10,97)</ref>: ''Conquirendi non sunt; si deferantur et arguantur, puniendi sunt, ita tamen ut, qui negaverit se Christianum esse idque re ipsa manifestum fecerit, id est supplicando dis nostris, quamvis suspectus in praeteritum, veniam ex paenitentia impetret. Sine auctore vero propositi libelli <in> nullo crimine locum habere debent.''