'''Lingua Thibetana''' ({{Wylie|Bod skad}}) ad [[Linguae Tibeto-Birmanae|Linguas Tibeto-Birmanas]] familiae [[Linguae Sinotibetanae|Sinotibetanae]] pertinet. In regione [[Thibetum|Thibeto]] [[Res Publica Popularis Sinarum|Rei Publicae Popularis Sinarum]] praecipue adhibetur.
Lingua Thibetana,primadicitur primam omnium Tibeto-Birmanarum, iam [[saeculum 7|saeculo VII]] litteris consignataconsignatam; est.a Rexrege enim [[Srong btsan sgam po]] ministrum [[Thon mi Sambhota|Thon mi Sambhoṭa]] in [[India]]m misitmisum ut de re [[Buddhismus|Buddhistica]] quaereret;, et in quiThibeto igiturreditum scripturam Thibetanam invenitinvenisse, grammaticam huius linguae in versibus triginta composuitcomposuisse, versiones librorum sacrorum [[Lingua Sanscrita|Sanscriticorum]] conficere coepitcoepisse.<ref>De hac historia vide Roy Andrew Miller , "The early Tibetan grammatical treatises and Thon-mi Sambhota" in Sylvain Auroux et al. edd., ''History of the Language Sciences'', pars 1 (''International Handbook on the Evolution of the Study of Language from the Beginnings to the Present''. Berolini: De Gruyter, 2000. ISBN 978-3-11-011103-3) pp. 203-206 [http://www.reference-global.com/doi/abs/10.1515/9783110111033.1.7.203 Intitum commentationis]</ref> Lexicon bilingue Sanscrito-Thibetanum ''[[Mahavyutpatti|Mahāvyutpatti]]'' saeculo insequenti compositum est. Paullo postea libri laminis ligneis modo Sinico imprimi inceperunt et in bibliothecis monasticis congeri.
Ab hoc aevo lingua scripta classica fere immutata usque ad nostram aetatem continuavit; litterae Thibetanae sine interruptione floruerunt tam Buddhisticae (e linguis Sanscrita [[lingua Sinica|Sinica]]que convertae et de novo creatae) quam [[Religio Bon|religioni Bon]] dicatae. Has litteras non solum Thibetani coluerunt sed et [[Mongolia|Mongoli]] [[Sinae (gens)|Sinae]]que. Sermo autem a populo adhibitus mutationes diachronicas variationesque geographicas semper crebriores accepit.
