Rhapsodus[1] (Graece ῥαψῳδός) apud Graecos antiquos erat recitator poësis praesertim epicae. Haec professio saeculo VIII a.E.V. orta est. Primi rhapsodi noti fuerunt Homeridae, qui Homeri carmina cantabant.[2] Postea rhapsodus etiam de recitatoris carminum non Graecis dicitur.

Rhapsodus Graecus anno 1913 ab Ioanne Hillemacher depictus

Vocabulum cum rhapsodo coniunctum est rhapsodia (Graece ῥαψῳδία), quae apud Graecos sensu lato recitationem poësis,[3] sed etiam partem poëmatis epici ad recitationem continuam aptam, ut singulos libros Iliadis et Odysseae, significabat. Hic sensus et apud scriptores antiquos Romanos reperitur.[4]

NotaeRecensere

  1. Apotheosis, vel consecratio Homeri, sive Lapis antiquissimus in quo poëtarum principis Homeri consecratio sculpta est, commentario illustratus a Gisberto Cupero (Amstelodami: 1683), p. 5.
  2. Joachim Latacz, "Rhapsodes", in Brill’s New Pauly (2006).
  3. Henricus Liddell, Robertus Scott, A Greek-English Lexicon. 9a ed. (Oxonii, 1925-1940)
  4. Cornelius Nepos, Dion 6.4; Ulpianus, Digesta Iustiniani 32.1.52.
  Haec stipula ad litteras spectat. Amplifica, si potes!