Barbianum
Italiae municipium
(Redirectum de Parpianum)
Barbianum[1][2][3] (-i, n.) (Italiane: Barbiano; Theodisce: Barbian) est oppidum Italiae et municipium, circiter 1 600 incolarum, in Regione Tridentino-Alta Athesia/Tirole Meridionali et in Provincia Libera Bauzanensi (Alta Athesia/Tirolis Meridionalis) situm. Incolae Barbianenses appellantur
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 46°36′10″N 11°31′10″E
Numerus incolarum: 1 737
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Barbian, Barbiano
Locus: 46°36′10″N 11°31′10″E
Numerus incolarum: 1 737
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Barbian, Barbiano
Gestio
Procuratio superior: Provincia Bauzanensis
Geographia
Superficies: 24.51 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Legianum, Ritanum, Castellum Ruptum, Sublavio, Foyandrum
Territoria finitima: Legianum, Ritanum, Castellum Ruptum, Sublavio, Foyandrum
Tabula aut despectus
Municipium pertinet ad Communitatem Comprehensorialem Hisaram.
Insigne
recensereGeographia
recensereMagna pars hominum ibi Germanice, quamquam multi etiam Italice loquuntur accurate:
Anno | Italiane | Germanice | Dolomiane |
---|---|---|---|
2012 | 01,87% | 97,53% | 0,60% |
Historia
recensereOppidum nomen accepit verisimiliter a homine Barbius nominato. Olim ergo ager Barbii fuit. In communis parte Tres Ecclesiae appellata thermae rusticae erant.
Fractiones, vici et loci in municipio
recensereFractiones
recensere- Colma (Kollmann),
- Saubach,
- Tre Chiese (Dreikirchen) .
Municipia finitima
recensereNexus interni
- Tridentinum-Alta Athesia/Tirolis Meridionalis (regio),
- Provincia Libera Bauzanensis seu Alta Athesia/Tirolis Meridionalis (provincia ac terra),
- Vallis Hisara (communitas comprehensorialis),
- Bauzanum (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Barbianum spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium municipii in Provincia Bauzanensi.
Notae
recensere- ↑ Clerus et Diocesis Tridentina exeunte anno 1826
- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3