Microchiroptera sunt subordo mammalium ordinis Chiropterorum. Omnia chiroptera in megachiroptera et microchiroptera diu digesta sunt, secundum magnitudinem, usum echolocationis (inter microchiroptera), aliasque proprietates, sed indicia molecularia aliam subdivisionem ponunt, quia microchiroptera sine dubio sunt grex paraphyleticus.[1]

Proprietates recensere

Microchiroptera sunt a 4 ad 16 centimetra longa.[2] Plurima insectis vescuntur, sed nonnulla ex maioribus speciebus aves, lacertas, anura, minora chiroptera, etiam adeo pisces venantur. Tres species tantum sanguine maiorum mammalium vel avium vescuntur; quae microchiroptera in America Australi et Media habitant.

Classificatio recensere

 
Varia pittacia cursualia Romaniae. Inter chiroptera picta sunt (a summa ad imam partem et a laeva ad dextram): Myotis myotis, Rhinolophus hipposideros, Plecotus auritus, Pipistrellus pipistrellus, Nyctalus lasiopterus, et Barbastella barbastellus. Pagina miniatura Romaniana anno 2003 edita.
 
Rhinopoma microphyllum (Rhinolophidae).
 
Antrozous pallidus tribus Antrozinorum.
 
Tria microchirptera generis Artibei (Phyllostomidae) sub foliis latent.

Chiroptera in megachiroptera et microchiroptera more maiorum digerebantur, sed indicia molecularia recentia monstrant superfamiliam Rhinolophoidea esse artius cognatum cum megachiropteris, quod significat microchiroptera esse paraphyletica. Ad paraphyliam microchiropterorum resolvendam, chiroptera in subordines Yangochiroptera (quae nycteridas, vespertilionoides, noctilionoides, et emballonuroidea comprehendunt) et yinpterochiroptera (quae megachiroptera, rhinopomatidas, rhinophidas, et megadermatidas comprehendunt) iterum digesta sunt.[1]

Hic habes classificationem secundum Simmons et Geisler (1998):

Superfamilia Emballonuroidea

Superfamilia Rhinopomatoidea

Superfamilia Rhinolophoidea

Superfamilia Vespertilionoidea

Superfamilia Molossoidea

Superfamilia Nataloidea

Superfamilia Noctilionoidea

Nexus interni

Notae recensere

  1. 1.0 1.1 Teeling et al. 2002.
  2. Whitaker, Dannelly, et Prentice 2004.

Bilbiographia recensere

  • Barataud, Michel. 1996. Ballades dans l'inaudible. Sitelle. ISBN 2-908815-05-2.
  • Dieterlen, Fritz, et Monika Braun, eds. 2003. Die Säugetiere Baden-Württembergs. Vol. 1: Allgemeiner Teil und Fledermäuse (Chiroptera). Stutgardiae: Ulmer. ISBN 3-8001-3282-6.
  • Dietz, Christian, Otto von Helversen, et Dietmar Nill. 2007. Handbuch der Fledermäuse Europas und Nordwestafrikas: Biologie, Kennzeichen, Gefährdung. Stutgardiae: Kosmos. ISBN 3-440-09693-9, ISBN 978-3-440-09693-2.
  • Klimpel, Sven, et Heinz Mehlhorn, eds. 2004. Bats (Chiroptera) as Vectors of Diseases and Parasites: Facts and Myths. Springer. ISBN 978-3-642-39332-7 [impressio]; ISBN 978-3-642-39333-4 [eBook].
  • Neuweiler, Gerhard. 1993. Biologie der Fledermäuse. Stutgardiae: Thieme. ISBN 3-13-787401-7.
  • Niethammer, Jochen, et Franz Krapp, eds. 2001. Handbuch der Säugetiere Europas. Vol. 4 (1): Fledertiere. Wiesbaden: Aula. ISBN 3-89104-638-3.
  • Niethammer, Jochen, et Franz Krapp, eds. 2004. Handbuch der Säugetiere Europas. Vol. 4 (2): Fledertiere. Wiesbaden: Aula. ISBN 3-89104-639-1, ISBN 0801857899.
  • Richarz, Klaus. 2004. Fledermäuse: Beobachten, erkennen und schützen. Ed. prima. Einführung für Fledermausfreunde. Kosmos. ISBN 978-3-440-12555-7.
  • Schober, Wilfried, et Eckard Grimmberger, eds. 1998. Die Fledermäuse Europas. Ed. secunda Stutgardiae: Kosmos. ISBN 3-440-07597-4.
  • Schürmann, Stefan, et Christian Strätz. 2010. Fledermäuse im Landkreis Wunsiedel im Fichtelgebirge. Landkreis Wunsiedel i. Fichtelgebirge.
  • Siemers, Björn, et Dietmar Nill, eds. 2000. Fledermäuse: das Praxisbuch. Monaci: BLV. ISBN 3-405-15930-X.
  • Simmons, Nancy B., et Jonathan H. Geisler. 1998. "Phylogenetic relationships of Icaronycteris, Archeonycteris, Hassianycteris and Palaeochiropteryx to extant bat lineages, with comments on the evolution of echolocation and foraging strategies in microchiroptera." Bulletin of the American Museum of Natural History 235: 1–82. ISSN 0003-0090.
  • Skiba, Reinald. 2009, Fledermäuse: Kennzeichen, Echoortung und Detektoranwendung. Ed. secunda. Die Neue Brehm-Bücherei, 648. ISBN 3-89432-907-6.
  • Teeling, E. C., O. Madsen, R. A. Van de Bussche, W. W. de Jong, M. J. Stanhope, et M. S. Springer. 2002. "Microbat paraphyly and the convergent evolution of a key innovation in Old World rhinolophoid microbats." Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 99 (3): 1431–36. doi:10.1073/Pnas.022477199. PMID 11805285. PMC 122208. Bibcode 2002PNAS...99.1431T.
  • Tupinier, Yves. 1996. L'univers acoustique des chiroptères d'Europe. Lyon: Société linnéenne de Lyon. ISBN 2-9505514-7-5.
  • Tuttle, Merlin. 2015. The Secret Lives of Bats: My Adventures with the World’s Most Misunderstood Mammals. Novi Eboraci: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-544-38227-5.
  • Wang, Lin-Fa, et Christopher Cowled, eds. 2015. Bats and Viruses: A New Frontier of Emerging Infectious Diseases. Novi Eboraci: Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-118-81873-2.
  • Whitaker, J. O. Jr, H. K. Dannelly, et D. A. Prentice. 2004. "Chitinase in insectivorous bats." Journal of Mammalogy 85: 15–18.

Nexus externi recensere

  Situs scientifici:  • ITIS • NCBI • Encyclopedia of Life • Fossilworks