Lucretia Borgia
Lucretia Borgia (nata Sublaci die 18 Aprilis 1480 - obiit Ferrariae die 24 Iunii 1519), filia cardinalis Rodrigi Borgiae qui postea papa cum nomine Alexandro VI creatus est et Vanotiae de Cathaneis, fuit uxor Ioannis Sfortiae domini Pisauri, Alphonsi Aragoniae ducis Vigiliensis (a quo natus est Rodrigus Aragoniae) et Alphonsi Estensis ducis Ferrariae.
Obitus: 24 Iunii 1519; Ferraria
Patria: Dicio Pontificia
Familia
Coniunx: Alfonso I d'Este, Alfonso of Aragon, Ioannes Sfortia
Proles: Hercules II Estensis, Rodrigo of Aragon, Hippolytus II Estensis, Francesco d'Este, Isabella Maria d'Este, Alessandro d'Este, Eleonora d’Este, Giovanni Borgia, Alessandro d'Este
Familia: Borgia
Memoria
Insignia heraldica
Vita
recensereSoror Caesaris Borgia mulier pulchra, gracilis, docta, artibus prona fuisse dicitur. Bis sponsalis repudium remissum esta antequam anno 1493 Ioanni Sfortiae vicarii papalis Pisauri nuberet; divortium marito invito factum est iam anno 1497. Die 21 Iulii 1498 Alexander VI papa et tata eam matronam Alphonsi, principis Vigiliarum, filii cuiusdam nothi regis Neapolitani Alphonsi II. Postquam frater eius Caesar die 18 Augusti 1500 generum necavit, mense Decembri 1503 eam ductitavit Alphonsus I Estensis dux Ferrariae. Ei filios tres peperit.
Nomen Lucretiae defamatum est ob luxus atque lascivitatem Romae acta. Et patri et fratri amasiuncula fuisse fertur. Calumniationes tales etiam a scriptoribus Victore Hugo et Alexandro Dumas libenter auditae atque narratiunculis porro tractatae sunt. Incertum est num in initio a marito primo offenso sive ab Pontano poeta vulgatae sint. Quod cum ita sit infamia ea a multis libenter accepta et credita est. Iacobus Sannazarius pro eius cippo epigramma malignum hoc exaravit: Conditur hoc tumulo Lucretia nomine, sed re / Thais, Alexandri filia, sponsa, nurus.
Ingenia heroicum, cupidum, ferum, quae factiosa traditio ei dabat, mulieri isti omnino aliena fuerunt. Ferrariae eam populus amavit; Aldus Manutius autem velut Petrus Bembus et Ludovicus Ariostus eam quasi venerati sunt. Cum Victor Hugo Francogallus tragoediam de Lucretia scripserit, Caietanus Donizetti Italus melodrama confecit. Honorem eius salvabant postea Gulielmus Roscoe, Cerri (»Alessandro VI, Papa, e suoi contemporanei«, Taurinorum 1858), Campori (»Una vittima della storia, Lucrezia Borgia«, 1866), Antonelli (»Lucrezia Borgia in Ferrara«, 1867), Zucchetti (»Lucrezia Borgia, duchessa di Ferrara«, 1869), Anglus Gilbert opere »Lucrezia B., duchess of Ferrara« (Londinii 1869) et Ferdinandus Gregorovius (»Lucrezia Borgia«, Stuttgardiae 1874).
Bibliographia
recensere- Sarah Bradford: Lucrezia Borgia. Penguin Group, Londinii 2005, ISBN 0-14-101413-X.
- Ferdinand Gregorovius: Lucrezia Borgia nach Urkunden und Briefen ihrer eigenen Zeit. Wolfgang Jess Verlag, Dresdae 1952
- Helmut Güttich: Die andere Lucrezia Borgia. Eine Fürstenehe in der Renaissance. Türmer, Berg 1987, ISBN 3-87829-102-7.
- Friederike Hausmann: Lucrezia Borgia. Glanz und Gewalt. Beck, Monaci 2019, ISBN 978-3-406-73326-0.
- Ernst Probst: Lucrezia Borgia – Die schöne Tochter eines Papstes. GRIN, Monaci 2011, ISBN 978-3-640-90034-3.
- Alois Uhl: Papstkinder. Lebensbilder aus der Zeit der Renaissance. Piper, Monaci 2008, ISBN 978-3-492-24891-4.
- Alois Uhl: Lucrezia Borgia: Biographie. Artemis & Winkler, Dusseldorpii 2008, ISBN 978-3-491-35021-2.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Lucretiam Borgia spectant. |
- Lucretiae vita in elencho feminis gravibus dedicato
- Emissio radiophonica die mortis saeculis quinque post facta