Lucius Aemilius Lepidus Paullus
Lucius Aemilius (Lepidus)[1] Paullus fuit senator rei publicae Romanae saeculo I a.C.n. Consul meruit anno 50 a.C.n. et Caesaris postulatis vehementer obstitit[2] Fuit filius M. Aemilii Lepidi (consulis 78 a.C.n.), frater triumviri M. Lepidi (et nihilominus anno 43 a.C.n. proscriptus[3]) et pater Paulli Aemilii Lepidi.
Quamquam inimicus Caesaris cum consulatum iniit, dicitur ab eo 1500 talenta accepisse ad basilicam Aemiliam ornandam ; quapropter in consulatu proconsulem Galliarum a collegae inceptis tuebatur[4].
Si vis plura legereRecensere
- François Hinard, Les proscriptions de la Rome républicaine. Romae: École française de Rome, 1985, ISBN 2-7283-0094-1 (Collection de l'École française de Rome, 83) : 419-421 Hic legere potes
- Elimar Klebs, "Aemilius (81)" in Paulys Real-Enzyklopädie der classischen Altertumswissenschaft edd. G. Wissowa et alii (Stuttgart, 1893-1972 ~ ~) vol. 1 pars 1 coll. 564-565
- Wolfgang Will, "Aemilius [I 15]" in Der Neue Pauly vol. 1 (Stutgardiae: Metzler, 1996. ISBN 3-476-01471-1) col. 179.
NotaeRecensere
- ↑ Hoc cognomen in fontibus nullibi reperitur; cf. T. R. S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic vol. 3 (Atlanta 1986) p. 9.
- ↑ Appianus, Bell. civ. II,26.
- ↑ Plutarchus, Cicero 46 et Antonius 19.
- ↑ Dio Cassius 40.63. Plutarchus, Pompeius 58 et Caesar 29. Cicero Ad Att. 6.3.4. Suetonius, Div. Iul. 29.2.
| Antecessores: M. Claudius Marcellus et Servius Sulpicius Rufus |
Consul 50 a.C.n. cum Gaio Claudio Marcello |
Successores: Lucius Cornelius Lentulus Crus et Gaius Claudius Marcellus |