Lingua Lithuanica

lingua
(Redirectum de Lituanice)

Lingua Lithuanica[1] vel Lituana[2] (Lithuanice lietuvių kalba) est lingua Indoeuropaea familiae Balticae subiuncta. Cum lingua Latviana linguas Balticas orientales format.

Lingua Lithuanica
lietuvių kalba
Taxinomia:
e familia Baltica linguarum Indoeuropaearum
Locutores: 3 500 000 (Lituania)
500 000 (Foris)
Sigla: 1 lt, 2 lit, 3 lit
Status publicus
Officialis Vexillum Lituaniae Lituania, Vexillum Europae Unio Europaea, Vexillum Poloniae Polonia.
Privata Lituania, alibi
Litterae:
Scriptura: Abecedarium Latinum
Procuratio: Commissio Linguae Lithuanicae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Haec lingua dicitur maximae antiquitatis formas servavisse: nam usque ad hodierna tempora multae linguae protoindoeuropaeae radices et grammaticae proprietates in lingua Lithuanica permanserunt.

Linguae Lithuanae declinationibus casus septem sunt: nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, locativus, instrumentalis.

Loci recensere

Lingua Lithuanica in Lithuania tantum publica lingua est; adhibetur insuper in Ruthenia Alba, Lettonia, Polonia, et Borussia Orientali.

Lituania et ipsa late patents regio Polonis ad orlentem connexa est… Sermo gentis Sclavonicus est. (Pii II Pontificis Maximi Historia Rerum ubique Gestarum cum Locorum descriptione. Parrhisiis, 1509, pp.109v-110 )

Lithunia est Poloniae ad ortum connexa noningentorum millium passuum circuitu magna sui parte palustris plurimumque nemorosa… Sermo gentis, ut Polonis, Sclavonicus, hie enim sermo, quern latissime patet, ac plurimis quidem gentibus communis est. (Omnium Gentium Mores, Leges et Ritus. Ex mulris clarissimis rerum scriptoribus a Joanne Boemo Aubano Teutonico nuper collecti et novissime recogniti. Antverpiae, 1538, pp.80v-81 )

Post Poloniam Lituania est spaciola quoque tellus verum paludibos sylvisque plurimum obducta… Lingua utuntur Sclavonica. ( Jo. Coclei Norici Decastichon. In librum. Norinburgae, 1511, pp.Kv-K II — Inkunabel. Gymnasial Bibliothek zu Koeln, GB XI 490b, Panzer VII, 451, 86)

Orthographia recensere

Lingua Lithuanica abecedario Latino scribitur, sed litteris 32 adhibitis, sic:

A Ą B C Č D E Ę Ė F G H I Į Y J K L M N O P R S Š T U Ų Ū V Z Ž
a ą b c č d e ę ė f g h i į y j k l m n o p r s š t u ų ū v z ž

In abecedario Lithuanico litterae summatim sonos repraesentant. Ei qui linguam scribunt signa diacritica saepe omittunt.

Exemplum (Pater noster) recensere

Lithuanice recensere

Tėve mūsų, kuris esi danguje,

teesie šventas Tavo vardas,

teateinie Tavo karalystė,

teesie Tavo valia

kaip danguje, taip ir žemėje.

Kasdienės mūsų duonos duok mums šiandien

ir atleisk mums mūsų kaltes,

kaip ir mes atleidžiame savo kaltininkams.

Ir neleisk mūsų gundyti

bet gelbėk mus nuo pikto.

Amen.

Latine recensere

Pater noster, qui es in caelis,

sanctificetur nomen tuum.

Adveniat regnum tuum.

Fiat voluntas tua,

sicut in caelo, et in terra.

Panem nostrum cotidianum da nobis hodie,

et dimitte nobis debita nostra,

sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

Et ne nos induxeris in tentationem,

sed libera nos a malo.

Amen.

Dialecti recensere

Dialecti linguae Lithuanicae in Aukštaiticas et Samogiticas dividuntur.

Notae recensere

  1. "Lingua Lithvanica": Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 215-216
  2. Litterae a Matas Dobryllo 27 Nov. 1917 datae.

Nexus externus recensere


 

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!