Lex Aurea, seu Lusitanice Lei Áurea aut Lei Imperial n.º 3.353, est lex Brasiliana qua servitus abolita est. Lex a Domina Isabeth, principi imperiali, et a Rodrigo Augusto da Silva, ministro agriculturae, consignata est die 28 Septembris 1888.[1]

Pagina capitis Legis Aureae

Ex illo temporis momento servi cives Brasiliae facti sunt, et terras vel pecuniam possidere possunt.

Senatus Brasiliae qui Legem Auream approbat.

Bibliographia recensere

  • ________, Antônio Prado no Império e na República - Seus Discursos e Atos Coligidos e apresentados por sua filha Nazaré Prado, F. Briguiet & Cia. Editores, Rio de Janeiro, 1929.
  • ________, Centenário do Conselheiro Antônio Prado, Gráfica Revista dos Tribunais, Urbs Paulistana, 1946.
  • José Martiniano de Alencar, Perfis Parlamentares 1, Edição da Câmara dos Deputados, 1977.
  • José Castellani, A maçonaria na década da abolição e da república, Editora A Trolha, 2001.
  • José Castellani, A Ação Secreta da Maçonaria na Política Mundial, Editora Landmark, 2007.
  • Lourenço Luiz Lacombre, Isabel, a princesa redentora, Instituto Histórico de Petrópolis, 1989.
  • Joaquim Manuel de Macedo, As vítimas-algozes - quadros da escravidão, Fundação Casa de Rui Barbosa, 1991.
  • Imperador Pedro II, Conselhos à Princesa Isabel de como melhor governar, Editora GDR, 1985.
  • Hermes Vieira, A Princesa Isabel no cenário abolicionista do Brasil, Urbs Paulistana Editora Limitada, 1941.

Nexus externi recensere

Notae recensere

 

Haec stipula ad ius spectat. Amplifica, si potes!