Chanaan
Chanaan[1] (Hebraice כְּנַעַן, Kənáʿan; Graece Χανααν) fuit regio Orientis Medii, ubi praecipue gentes linguas Semiticas loquentes habitabant. In antiquitate imprimis ad partem Syriae austro-occidentalem denotandam adhibita est; fere posteri regioni Palaestinae respondet.
.jpg)
In Bibliis Chanaan non solum ad regionem sed etiam ad filium Cham, nepotem Noe refert; vide Chanaan (filius Cham). Secundum Biblia Chanaan fuit pater gentis, regionem Chanaan habitantis.[2]
In aliis linguis antiquis recensere
Nomen est in linguis Semiticis boreo-occidentalibus kn'n, Alalach ki-in-a-nimKI, Accadice LUki-na-aḫ-numMEŠ, Assyrice KURki-na-aḫ-ḫi et KURki-na-ḫi, Babylonice KURki-na-ḫa-a-a-u, Lingua Hurrica KURki-na-a-aḫ-ḫi, Lingua Hetthaea KUR URUki-na-aḫ-ḫa, Arabice کنعان, Aegyptiace p3-k-3-n-ˁ-n-ˁ, lingua Phoenicia-Punica Kenaʻ.
Notae recensere
- ↑ Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio, Exodus 6:4 et passim. Vide etiam Thesaurum linguae Latinae, s.v. "Chanaan."
- ↑ Liber Iosue, e.g.
Vide etiam recensere
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Chanaan spectant. |
|
Situs geographici et historici: Locus: 32°46′0″N 35°20′0″E • Store norske Lexikon • Treccani • Большая российская энциклопедия |
 |