Academia Esperantica

Academia Esperantica (Esperantice Akademio de Esperanto) est libera linguae Esperanticae academia emolumentum servatura. Academiae Francicae quoad linguistica comparari potest.

Fasciculi Academiae annorum inter 1968 et 1974.

HistoriaRecensere

Academiae antecessor fuit ex anno 1905 associatio nomine Lingva Komitato, cui sic dicti academici praefuerant (inter quos fuit e.g. Ioannes Schröder diurnarius Austriacus). Anno 1908 eius parti grammaticae praefuit Antonius Grabowski Polonus. Academia autem anno 1948 novum nomen assumpsit.

PartesRecensere

Diversae sunt partes quibus varia sunt linguistica problemata tractanda. Turbae etiam ad tempus formantur, utcumque oportet. Partibus singulis rector praeest; academicos pluribus in partibus simul agere haud vetatur. Nostris temporibus hae partes existunt:

de linguis technicis
de grammatica
de verborum thesauro generalium
de litteris
de pronuntiatu
de libris definitivis
de informationibus propagandis

Interdum etiam non linguistica munera incipiuntur. Mense Septembri 2007 unica non linguistica pars fuit de historia academiae ipsius indaganda.

ConsulentesRecensere

Anno 1999 societas consulens (Konsultejo de la Akademio) creata est, quam omnes linguae Esperanticae fautores in dubiis linguisticis de bono verborum usu consulere possunt. Cuius praeses primus Stephanus Maul diurnarius fuit.

Arbitriorum et commendationum exemplaRecensere

Academiae insigne.

Nonum officiale supplementum ad lexicon Universala Vortaro (2007)
De alphabeto Esperantico et orthographia (1982, 2007)
De terrarum nominibus (1974, 1985, 1989, 2003, 2009)
De desinentiis radicis "komun/a": komunumo, komunaĵo, komuno (1990)
De participiis passivis (1967, 1989)
De nomine agenti in functione complementaria (1986)
De verbo 'po' (1974)
De abusibus linguisticis nonnullis (1973)
De voce reflexiva (1971)
De verborum formatione (1967)

SociiRecensere

Academiae sunt socii XLV, quae novem in annos nominantur. Ut creetur, oportet novam personam proponi a saltem quinque academicis e diversis regionibus linguisticis orientibus. Saepe agitur de esperantologis (e.g. Cyrillus Robertus Brosch), paedagogis (e.g. Paulus Gubbin), scriptoribus (e.g. Casimirus Bein). Eminentissimi homines insuper socii correspondentes fieri possunt.

Praesides academiae ecce:

Ioannes R.C. Isbrucker (Nederlandia, 1948–1963)
Gasto Waringhien (Francia, 1963–1979)
Gulielmus Auld (Britanniarum Regnum, 1979–1983)
Andreas Albault (Francia, 1983–1995)
Werner Bormann (Germania, 1995–1998)
Geraldus Mattos (Brasilia, 1998–2007)
Ioannes C. Wells (Britanniarum Regnum, 2007–2013)
Christer Kiselman (Suecia, 2013–2015)
Probal Dasgupta (India, inde a 2016).

Nexus interni

Academia internationalis Volapük

Nexus externiRecensere

Vicimedia Communia plura habent quae ad Academiam Esperanticam spectant.

Situs academiae proprius.