Zen est schola Buddhismi Mahāyānae, quae, iam a saeculo duodecimo, a Sinarum finibus in Iaponiam introducta est.

Bodhidharma. Impressio stipite ligni a Yoshitoshi 1887 facta.

Notio recensere

Nomen Zen, quod lingua Iaponica idem valet atque 'meditatio', praecipuam significat scholae sententiam. Omnibus sepositis, quantum fieri potest, scripturis et doctrinis, meditatio in eo sistit, ut mens, cogitationes omnino tollendo, attingat maximam luminis divini claritatem. Ad quem statum animi exsequendum plurimum valet exercitatio mentis atque exempla magistrorum, quorum est discipulos inducere in aptum mentis habitum.

Historia recensere

 
Kinkaku-ji, templum Buddhisticum Zen Kyoti situm.
 
Bodhidharma cum Huike. Pictura a Sesshū Tōyō saeculo quinto decimo facta.

Eisai, sapiens saeculi duodecimi vir, ex Sinarum finibus, primus scholam Zen in Iaponiam introduxit; post eum, saeculo tertio decimo, Soius Daisi alteram Zen formam importavit. In Iaponia, Zen maximum momentum habuit in arte hortorum colendorum, in arte picturae, et in conficiendis potionibus. Usus scholarum Zen multum fines Iaponiae hodie transeunt, ita ut non pauci homines, qui in Occidentis partibus degunt, iisdem principiis moveantur.

Accurata explicatio recensere

Verbum Iaponiense Zen ex vocabulo Sinico 禅 (chan) deducitur, quod vicissim ex verbo Sanscritico dhyāna ('meditatio' vel 'status meditativus') deducitur.

Zen prajñā vehementus dixit, ex experientia in adeptione humanitatis inventa. Zen ergo paene neglegit scientiam theoreticam pro realizatione? recta per meditationem et exercitatione dharmatica. Doctrina Zen comprehendunt varios philosophiae Mahāyānae fontes, litteris Prajñāpāramitā et doctrinis Yogācāra et scholarum Tathāgatagarbha non exclusis. Zen meditatione utitur et koan, aenigmatica sententia, ut adispiscatur lumen spiritualem et mentem claritatem. Verbum Zen etiam est in Sinis quam in lingua ipsa 'Tian', quam instar dicitur; utrumque ex littera Sinensi '禅' oritur.

Nexus interni

Bibliographia recensere

  • Beaudouin, Jean-Paul. 2005. Zen le torrent immobile. L'Harmattan. ISBN 2747582159.
  • Deshimaru, Maître Taisen. Vrai Zen. Introduction au Shobogenzo. Edition AZI. ISBN 2901844138.
  • Entretiens de LIN-TSI (Rinzaï). 1972. Convertit Paul Demieville. Edition Fayard.
  • Ikkyû. 1991. Nuages fous. Édition Albin Michel.
  • Jyoji, Taïkan. 2001. L'art du kôan zen. Éditions Albin Michel. ISBN 2226126228.
  • Jyoji, Taïkan. 2006. Zen au fil des jours. Le courrier du livre. ISBN 2702905625.
  • Larroque, Michel. 2003. Approches occidentales du bouddhisme zen. L'Harmattan.
  • Michel, Albin. L'autre rive: Textes fondamentaux du Zen commentés par Maître Deshimaru. Spiritualités vivantes. ISBN 2226033025.
  • Michel, Albin. Le bol et le bâton: 120 contes Zen racontés par Maître Deshimaru. Spiritualités vivantes. ISBN 2226026843.
  • Nishijima, Gudo. 2006. Face au vrai dragon. Montpellier: Éditions Nanabozho. ISBN 2751800394.
  • Rech, Roland Yuno. 1972. De Bouddha en patriarches, d'après le Denkò Roku de Maître Keizan. Éditions Yuno Kusen. ISBN 2951549059.
  • Sa, Seung Sahn Soen. Cendres sur le Bouddha. Éditions du Seuil.
  • Sunim, Kusan. 1999. La voie du zen coréen. Éditions du Dharma.
  • Thibaut, Kosen. Les Cinq Degrés de l'Eveil. Éditions du Relié. ISBN 2914916779.
  • Triet, Raphaël Doko. Un-Sui. Ediciones SEI-KYU-JI. ISBN 8493249408.
  • Victoria, Brian. 2001. "Zen at war" ou "Le zen en guerre, 1868-1945." Lutetiae: Éditions du Seuil.
  • Vivenza, Jean-Marc. 2001. Nâgârjuna et la doctrine de la vacuité. Éditions Albin-Michel. ISBN 2226122273.
  • Vivenza, Jean-Marc. 2010. Tout est conscience: une voie d'éveil bouddhiste. Albin Michel.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Buddhismus Zen spectant.