Unam legis e paginis de
disserentibus

Socialismus libertarianus, aliquando anarchismus socialis[1][2] et libertarianismus laevus[3][4] appellatus, est corpus philosophiarum civilium quae societatem neque hierarchicam neque grapheocraticam atque sine proprietate privata in medio productionis colunt. Coactis reipublicae formis adversatur et associationem liberam pro gubernatione formali promovet, socialibus capitalismi relationibus, sicut stipendium laboris?, resistens.[5] Appellatione socialismo libertariano utuntur nonnulli socialistae ut suam philosophiam a socialismo reipublicae distinguantur,[6][7] nonnulli quidem pro synonymo anarchismi laevi.[1][2][8]

Notae recensere

  1. 1.0 1.1 Geoffreius Ostergaard, "Anarchism," in A Dictionary of Marxist Thought (Blackwell Publishing: 1991), p. 21.
  2. 2.0 2.1 Chomsky (2004:739).
  3. Anglice left libertarianism : Murray Bookchin et Janet Biehl, The Murray Bookchin Reader (Londinii: Cassell, 1997) p. 170; ISBN 0304338737.
  4. Steven V. Hicks et Daniel E. Shannon, The American Journal of Economics and Sociolology (Blackwell, 2003), p. 612.
  5. Ut dixit Noam Chomsky, libertarianus socialista "must oppose private ownership of the means of production and the wage slavery, which is a component of this system, as incompatible with the principle that labor must be freely undertaken and under the control of the producer" (liber apud google, 2003:26).
  6. Paul Zarembka, Transitions in Latin America and in Poland and Syria (Emerald Group Publishing, 2007), p. 25.
  7. Chris Faatz, in "Towards a Libertarian Socialism," ait: "Some contemporary anarchists have tried to clear up the misunderstanding by adopting a more explicit term: they align themselves with libertarian socialism or communism" in Daniel Guérin, Anarchism: A Matter of Words.
  8. Jeffery Ian Ross, Controlling State Crime (Transaction Publishers, 2000), p. 400; ISBN 0765806959.

Nexus interni