Psychoanalysis intersubiectiva

Pars seriei paginarum de psychoanalysi

Psychoanalysis intersubiectiva est terminus psychoanalysis relationalis anno 1984 a Georgio Atwood et Roberto Stolorow psychoanalysi additus referensque ad intersubiectivitiatem, quo fit, ut et omnium interpretationum cogitationum somniorumque et technicarum psychoanalyticarum ceterarum (ut instructionum, explorationum, clarificationum) non solum (vel imprimis) de persona explorans sed pariter de exploranda pendunt. Argumenta psychoanalysis intersubiecticae de operis psychoanalytici Austriaci et Americani Aentis Kohut et psychologia sui, a Kohut descripta, emanavit. Psychologia sui observationem sui una cum - quod est in relatione cum - observatione circumiectorum (sive obiectorum in sensu lato) centrum personalitatis videt. Secundum R. Stolorow cursus therapiae psychoanalyticae sensus communes inter hominem explorantem (psychoanalytici, psychoanalyticae) et explorandum (analysantis) ostendit.

Contrarie psychoanalysis classica, quae abstinentiam psychoanalyticam poscebat, quo in psychoanalysi intersubiectiva talis abstinentia negatur, ita abstinentiam carentiam expectationum analysantis perficere dicens velut quibus negatis expectationibus certamenn provocari.

Bibliographia

• Atwood G. E., Stolorow R. D. (1984), Structures of Subjectivity: Explorations in Psychoanalytic Phenomenology