Perfectum

Perfectum (plene tempus praeteritum perfectum) in lingua Latina multisque aliis linguis e contrario imperfecti non status sed actiones praeteritas narrat et describit. Habet genera haec:

Coniunctio

De verbo 'mutare':

(ego) mutáv-i

(tu) mutav-ísti (vel mutásti)

(is/ea/id) mutáv-it

(nos) mutáv-imus

(vos) mutav-ístis (vel mutástis)

(ei/eae/ea) mutav-érunt

(ego) mutát-us, -a, -um sum

(tu) mutát-us, -a, -um es

(is/ea/id) mutát-us, -a, -um est

(nos) mutát-i, -ae, -a sumus

(vos) mutát-i, -ae, -a estis

(ei/eae/ea) mutát-i, -ae, -a sunt


De verbo 'esse':

(ego) fú-i

(tu) fú-ísti

(is/ea/id) fú-it

(nos) fú-imus

(vos) fu-ístis

(ei/eae/ea) fu-érunt

Perfectum narrativum

Exempla

• Veni, vidi, vici. Caesar

Perfectum constativum sive resultativum

Odi, novi, memini

Forma perfectica sunt, sed praesentica sentiuntur.

Perfectum praesens

vide perfectum resultativum.

Alii sermones

In lingua Germanica idem tempus dicitur Praeteritum.

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!