Pactio suppletoria de abrogatione servitutis
-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.Pactio suppletoria de agrogatione servitutis est pactio Consociationis Nationum ad omnes servitutes et actum analogicum, sicut servi debiti causa, servi agriculturae, et matrimonium coacticium pro mulieribus puellisque, decreta die 7 Septembris 1956 et in potestatem iit die 30 Aprilis 1957. Hodie 124 civitates hanc ratam habent[1]
Epitime Pactionis recensere
In Praefacio Pactio de servitute (anno 1926) et Convention Societatis Internationalis Laboris de interdictione laboris coacticii (decreta anno 1930) citatur ut ratio hae Pactionis.
Articulus I interdictionem servi debiti causa, servi agriculturae et Matrimonium servitutis pro mulierum et maecatum impuberium affirmat.
Articulus II aetetem legitimam matrimonii ad mulieres potegendum creare debet.
Articulus IV servos qui fugant libri ipso facto spondet.
Articulus V mutilatio, stigma vel signos? hominibus ut servus prohibet ut poenas
Articulus VII de definitionibus "servitutis", "hominis in condicione servi" et "mercatus servorum"
Articulus IX omnes reservationem (declaratio exceptionis civitatibus) prohibet.
Articulus XII hae Pactio etiam in territoria ubi sui iuris no tenet, colonia et omnibus terra quae non natio est originalis opus est.