Martinus Bucerus (vere: Martin Butzer/Butscher; natus die 11 Novembris, 1491 Selestadii in Alsatia; mortuus die 28 Februarii, 1551 Cantabrigiae (Cambridge) in Anglia), qui antea monachus dominicanus fuerat, fuit reformator Argentorati et theologus Germanicus.

Wikidata Martinus Bucerus
Res apud Vicidata repertae:
Martinus Bucerus: imago
Martinus Bucerus: imago
Nativitas: 11 Novembris 1491, 11 Novembris 1491; Selestadium
Obitus: 28 Februarii 1551, 1 Martii 1551; Cantabrigia
Patria: Germania

Familia

Coniunx: Wibrandis Rosenblatt

Vita recensere

Adulescens XV annorum Dominicanus factus est qui ex anno 1517 in Universitate Heidelbergensi linguis Graecae et Hebraicae, theologiae, philosophiae, rhetoricis studuit. Reformatio eum alliciebat cum anno 1518 Lutherum cognoverat et Erasmi Roterodami scripta legerat.

Ordine religioso relicto praedicator aulicus apud principem electorem Fredericum Palatinatus factus est. Parochia in Landstuhl (in Palatinatu) anno 1522 mandatus est antequam anno 1523 Argentorati operam daret. Praeter Reformationis promotionem indefessus in unione inter Lutheranos et Reformatos concilianda laborabat. Cum in disputationibus Bernae (1528) et Marburgi (1529) habitis in initio Zvinglio faveret, aliquanto post Lutheranas versiones maluit. Colloquia ista finem habuerunt anno 1536 Wittenbergae.

Helvetiis unionem recusantibus una cum landgravo Philippo Hassiae, cui litteras dare solebat, ordines Germanicos protestanticos saltem unificare potuit. Sic et in colloquiis religiosis Hagenoensibus (1540) agebat necnon Ratisbonae (1541, 1546). Quando anno 1542 Colonienes notionibus reformatoriis laetificare volebat, a clericorum multitudine vehementissime lacessitus est. Pacem provisoram Augustanam impugnans Argentoratum deserere coactus est et mense Aprili 1549 in Angliam iit Petro Martyre Vermilio invitante.

Sapientia eius ampla, quam numquam vanitate prae se ferebat, praesertim in insulis Britannicis magni aestimata est.

Opera recensere

Inter multa opera a Bucero scripta sunt:

"De regno Christi".

Lege etiam recensere

  • M. Bucero, La Riforma a Strasburgo a cura di E. Genre, Claudiana, Taurinii anno 1991
  • J.W. Baum, Capito and Butzer (Argentorati, 1860);
  • A. Erichson, Martin Butzer (anno 1891);
  • Martin Greschat, Martin Bucer: A Reformer and His Times,, Vestmonasterii John Knox, anno 2004.
  • Martin Greschat: Martin Bucer. Ein Reformator und seine Zeit. Beck, Monaci 1990, ISBN 3-406-34610-3
  • Andreas Gäumann: Reich Christi und Obrigkeit. Eine Studie zum reformatorischen Denken und Handeln Martin Bucers (= Zürcher Beiträge zur Reformationsgeschichte. Bd. 20). Lang, Bernae u.2001, ISBN 3-906766-75-6
  • Albert de Lange, Thomas Wilhelmi: Martin Bucer. (1491–1551). Auf der Suche nach der Wiederherstellung der Einheit (= Universitätsarchiv (Heidelberg). Schriften. 5). verlag regionalkultur, Ubstadt-Weiher 2001, ISBN 3-89735-180-3.
  • Thomas Schirrmacher (ed.): Anwalt der Liebe. Martin Bucer als Theologe und Seelsorger. Beiträge zum 450. Todestag des Reformators (= Jahrbuch des Martin-Bucer-Seminars. Bd. 1). Verlag für Kultur und Wissenschaft, Bonnae 2002, ISBN 3-932829-33-6 (PDF)
  • Matthieu Arnold, Berndt Hamm (edd.): Martin Bucer zwischen Luther und Zwingli (= Spätmittelalter und Reformation. NR Bd. 23). Mohr Siebeck, Tubingae 2003, ISBN 3-16-147763-4.
  • Thomas Klöckner: Martin Bucer und die Einheit der Christenheit. Ein theologiegeschichtlicher Beitrag zur Ökumene-Debatte im modernen Evangelikalismus (Lausanner Prägung). Neukirchener Theologie, Neukirchen-Vluyn 2014, ISBN 978-3-7887-2823-6
  • Christoph Strohm, Thomas Wilhelmi (ed.): Martin Bucer, der dritte deutsche Reformator. Zum Ertrag der Edition der Deutschen Schriften Martin Bucers. Winter, Heidelbergae 2016, ISBN 978-3-8253-6723-7.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Martinum Bucerum spectant.