Malva

Vide etiam paginam discretivam: Malva (discretiva)

Malva est genus plantarum familiae Malvacearum. Folia plurium specierum ab hominibus eduntur.

Malva moschata

Plantae — Angiospermae

Classis : Magnoliopsida
Subclassis : Rosidae
Ordo : Malvales
Familia : Malvaceae
Subfamilia : Malvoideae
Tribus : Malveae
Genus : Malva
L.

Subdivisiones: Species

Vide textum.

Species recensere

Hae sunt species Malvae secundum ITIS:^[1]

Malva alcea L.
Malva arborea (L.) Webb & Berthel.
Malva assurgentiflora (Kellogg) M.F. Ray
Malva brasiliensis Desr.
Malva moschata L.
Malva multiflora (Cav.) Soldano, Banfi & Galasso
Malva neglecta Wallr.
Malva nicaeensis All.
Malva occidentalis (S. Watson) M.F. Ray
Malva pacifica M.F. Ray
Malva parviflora L.
Malva pusilla Sm.
Malva sylvestris L.
Malva verticillata L.

Apud antiquos recensere

Horatius poëta, Apollinem adloquens, de victibus suis levibus dixit: "me pascunt olivae, / me cichorea levesque malvae".^[2]

Plinius haec de malvis scripsit:

In magnis laudibus malva est utraque et sativa et silvestris. Duo genera earum amplitudine folii discernuntur. Maiorem Graeci malopem vocant in sativis, alteram ab emolliendo ventre dictam putant malachen. At e silvestribus, cui grande folium et radices albae, althaea vocatur, ab excellentia effectus a quibusdam plistolochia. Omne solum, in quo seruntur, pinguius faciunt. Contra omnes aculeatos ictus efficaces, praecipue scorpionum, vesparum similiumque et muris aranei. Quin et trita cum oleo qualibet earum peruncti ante vel habentes eas non feriuntur. Folium inpositum scorpionibus torporem adfert. Valent et contra psimithi venena. Aculeos omnes extrahunt inlitae crudae cum aphronitro, potae vero decoctae cum radice sua leporis marini venenum restingunt, ut quidam dicunt, si vomatur. De iisdem mira et alia traduntur, sed maxime, si quis cotidie suci ex qualibet earum sorbeat cyathum dimidium, omnibus morbis cariturum. Ulcera manantia in capite sanant in urina putrefactae, lichenas et ulcera oris cum melle; radix decocta furfures capitis et dentium mobilitates. Eius, quae unum caulem habet, radice circa dentem, qui doleat, pungunt, donec desinat dolor; eadem strumas et parotidas, panos addita hominis saliva purgat citra vulnus. Semen in vino nigro potum pituita et nauseis liberat. Radix mammarum vitiis occurrit adalligata in lana nigra, tussim in lacte cocta et sorbitionis modo sumpta quinis diebus emendat. Stomacho inutiles Sextius Niger dicit, Olympias Thebana abortivas esse cum adipe anseris, aliqui purgari feminas foliis earum manus plenae mensura in oleo et vino sumptis. Utique constat parturientes foliis substratis celerius solvi; protinus a partu revocanda, ne vulva sequatur. Dant et sucum bibendum parturientibus ieiunis in vino decoctae hemina. Quin et semen adalligant bracchio genitale non continentium, adeoque veneri nascuntur, ut semen unicaulis adspersum curationi feminarum aviditates augere ad infinitum Xenocrates tradat itemque tres radices iuxta adalligatas. Tenesmo, dysintericis utilissime infundi, item sedis vitiis, vel si foveantur. Melancholicis quoque sucus datur cyathis ternis tepidus et insanientibus quaternis, decoctae comitialibus heminae suci. Hic et calculosis et inflatione et torminibus aut opisthotonico laborantibus tepidus inlinitur. Et sacris ignibus et ambustis decocta in oleo folia inponuntur, et ad vulnerum impetus cruda cum pane. Sucus decoctae nervis prodest et vesicae et intestinorum rosionibus, vulvas et cibo et infusione emollit. Alvo sucus decoctae permeatus suaves facit.^[3]