Lingua Samaritana,[1] varietas linguae Aramaicae, ad Semiticam familiae Afrasiaticae divisionem pertinet.

Lingua Samaritana
Arāmît, Ārāmāyâ
Taxinomia: varietas linguae Aramaicae e divisione Semitica familiae Afrasiaticae
Status: lingua classica
Sigla: 1 —, 2 sam, 3 sam
Usus
Aevum: millennia I-III p.C.n.
Situs: lingua in Samaria sub imperiis Romanorum, Arabum, Turcorumque adhibita
lingua liturgica Iudaeorum Samaritanorum
Litterae: Litterae Samaritanae
Scriptura: Abecedarium Samaritanum
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Bibliographia recensere

  • Moshe Florentin, Late Samaritan Hebrew  : a linguistic analysis of its different types, Lugduni Batavorum, 2005 Apud Guglum librorum
  • Abraham Tal, A dictionary of Samaritan Aramaic, Lugduni Batavorum, 2000
    • Samaritan Aramaic, Ugarit-Verlag, 2013.
  • L.H. Vilʹsker, Самаритянский язык, Moscuae, 1974 (interpretatio Francogallica Ioannis Margain, CNRS, 1981ː Manuel d'araméen samaritain).
  • Zeʾev Ben-Ḥayyim, A grammar of Samaritan Hebrew : based on the recitation of the Law in comparison with the Tiberian and other Jewish traditions, Hierosolymis, The Hebrew University Magnes Press, 2000

Notae recensere

  1. Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201.
 

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!