Iulius Mazarinus

Iulius Raimundus Mazarinus ^[1] (Francogallice Jules Raymond Mazarin), natus in urbe Italia Pescina die 14 Iulii 1602 - obiit die 9 Martii 1661, fuit cardinalis et homo publicus Francicus.

Vexillum generale cardinalis Iulius Mazarinus Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae
Iulius Mazarinus a Petrus Ludovicus Bouchart picto
Homo publicus Gallus
Natus	14 Iulii 1602
presbyter ordinatus	numquam
episcopus nominatus	numquam
episcopus consacratus	numquam
Cardinalis promulgatus	16 Decembris 1641
a papa	Urbano VIII
Mortuus	9 Martii 1661

Iuventus et formatio recensere

Natus in Pescina (in regione Italiae Aprutium) Primum centurio in exercitu papae, legatus fit. In anno 1630 obvenit cardinalis Richelieu.

Ingenium recensere

Mazarinus paene nosci potest.Ingenium est secretum. Amabat agere magis quam loqui. Testes, amici aut inimici, qui fuerunt multi sic descrinunt eum. Fuit pulcher, aliquando tristis, et intelligens. Virtus in proeliis magna. In curia didiscit dissimulare. Consilia sua sunt rapida et fortia. Constans in labore, in conatu, in magnitudine mentis. Tamen fuit avarus et amator luxuriae. Fortuna erat invalida et heredes dissipaverunt divitias suas.

Homo publicus recensere

Auctoritas regis est quies reipublicae. Mazarinus vult absolutismum (potestatem absolutam regis). Se dedere autem regi est pignus pacis. Primum officium est servare absolutismum. Per Fundam (Francogallice : la Fronde) non potest tegi voluntate regis quoniam minor est.

Tonsuram accepit anno 1632 et quamquam numquam creatus sacerdos, factus est nuntius papae Lutetiae in 1635-1636. Gallus factus est in anno 1639. In 1642, cardinalis Richelieu suadet regem Ludovicum XIII ut fiat cardinalis. Mazarinus fit minister praecipuus reginae Annae Austriae quae rectrix Franciae ob Ludovici XIV iuventutem erat et usque ad mortem dominus regni mansit.

Victoriae recensere

Multas victorias tulit in Regentia (proelia Rocroii, Friburgi, Nordingeni, Lensi) sunt signa Imperatori finis belli Triginta Annorum. Foedus Westphaliae est terminus belli in anno 1648.

Funda recensere

Sed Funda (seditio nobilium) eum deiicere conatur et petit exilium ut pax interior restituta sit. Libelli excitant turbam in eum (Francogallice hi libelli appellantur " mazarinades"). Ludovicus XIV postea semper timuit nobiles ; inde castellum Versaliarum erexit.

Arbiter Europae recensere

Reclamatus et firmatus in potestate, iniit in concilium Rheni et vicit Hispaniam in proelio Collium arenae imponendo foedus Pyrenaeorum in anno 1659. Fuit quoque arbiter Septentrionis Pacis.

Amator artium recensere

Cardinalis Iulius Mazarinus sedet in bibliotheca sua.

Amabat praecipue musicam et collector vasorum et rerum cararum. Homines in omnibus nationibus praebuerunt ei tabulas, signa et caetera. Mazarinus sic valuit in historia artium. Bibliotheca Lutetiae nomen suum habet.

Generis nexus recensere

Divitiae Mazarini et pulchritudo nepotum crearunt genus.

Sorores Olympia, Maria, Hortensia clarissimae fuerunt pulchritudine, acie mentis et amoribus liberatis

Maria Mancini fuit amor platonicus Ludovici XIV
Hortensia nupsit ducem Meduanae (duc de Mayenne)
Olympia Mancini, comes Suessonensis erat mater famosi Principis Eugenui.
Frater Philippus duxit Dianam de Thianges, nepotem Dominae Montespani

(Madame de Montespan)

In narrandis amoribus nepotum Mazarini cum Ludovico XIV, Abrahamus de Wicquefort captus est in la Bastille.

Conclusio recensere

Fama Mazarinis tacta est odio peregrinorum (xenophobia); natus enim erat in Italia et per omnem vitam accentum habuit e natione originis. Tamen cursus eius felix et fecundus.

Filia adulterina Francesci Mitterrandi nominatur Mazarina (Gallice Mazarine) ex bibliotheca et via Mazarini.

Unam legis e paginis de

historia Franciae

disserentibus