Fora
Fora (Theodisce: Föhr; Frisice septentrionalis: Feer; Danice: Før) est insula in Frisiae septentrionalis parte maris Germanici, Slesvici et Holsatiae pars.
De geographia recensere
Fora sita est meridionalis et orientalis ab insula Syltia, qua est singula insula Germanica maiora huius maris. Anno 2003, Forae fuerunt 8639 incolae.
Appellata insula viridis quoniam protectatur ab undis et tempestatibus maris Germanici de insulas Syltia et Ambronia et propterea plantae sunt opulentae in Fora. Insula est septem chiliometri lata et longa duodecim chiliometri, habet area ab 82 chiliometris quadratis. Divisa est in partes duas: borea pars Forae est alluvio qua est creata ab mari et meridiana pars est terra arenosa. Elatio altissima est 13 metra super mare et sita est inter Novam Coloniam (vel Nieblum) et Medium Vicum (Midlum). Terra arenosa tres quintarum partium insulae amplectitur, et ibi sunt siti plurimi vici. In alluvione sunt multi viculi singularii.
Usque abundantia anno 1362, Fora non erat insula, sed erat pars continentis et amnes profundae eam adiungebant ad mare.
Fora tamquam plurimae insulae propinquae est insula otii a multa gratia. Ab porto Vicae litus arenosus longus sternet secundum oram meridionam. Septentrionalis ab insulam situs est cingulus protectus aestuarii maris. Fora refertur ad pagum Frisiae Septentrionalis. Singulum oppidum appellatum Wyk vel Sinus, id est balnerium publicum approbandum. Sedecim vici insulae sunt distributi inter undecim communia, qui sunt partes magistratus Forae et Ambroniae. Plurima nomina indicent conditores:[1]
- Alkersum vel Aldgeri Vicus
- Borgsum vel Vicus ad Arcem
- Dunsum vel Donnis Habitatio
- Midlum vel Medius Vicus
- Nieblum, vel Nova Colonia
- Oevenum vel Uvonis Vicus
- Oldsum vel Ulfheris Vicus
- Süderende, vel Finis Australis
- Utersum vel Udheris Vicus
- Witsum vel Wiberis Vicus
- Wrixum vel Wirikis Vicus
De lingua recensere
Circiter 2000 incolae in Fora modo linguae Frisicae utuntur. Haec lingua cultoribus appellatur Fering. Distinguerant modi linguae que in occidua et orientalis pars insulae. Orientalis partis plus dicentur lingua theodisca et lingua saxonica.
Res gestae recensere
Partes arenosae altiae insulae inter terras diluvias homines allicebant exorso neolithico postquam altum maris fastigaverat. In Fora conditoria saxea et varia stata minores hoc testant.
Cum Frisi insidebant in hodiernam Frisiam Septentrionalem quocirca coloniae primae suae erant sitae in Fora. Haec insula celeber non densa cognoscebat rapidam accretionem capitum. Sub idem tempus aliquantus numerus ornamentorum ab Scandia in sepulcris coniunctionem firmum monstrant Europam boream.[2] Ab tempore vicingi complures arces circumvallatae sunt servatae sub eas agger qui appellatur Castellum Lembecki.[3]
Liber Census Daniae regi Valdemarii II Victoris duobus pagis in Fora perscribet. In pago occido pirata in servitui Danorum latebrae suae habebat.[4] Anno 1368 pagus occidus qui etiam Ambroniam includebat, dicione equestris Nicolai Lembecki, magister Riparum Cimbricarum, mandabatur ad comites Holsatiae. Mense Ianuario 1400 pagus se dabat reginae Margaritae I manebatque in magistrato Riparum. Usque ad annum 1864 occidum pagum Forae pars erat territoriorum regalium et subsequor erat Regnum Danicum deditum cum adversativum orientalis pagus referebatur ad Slesvicensem ducatum postquam ille pagus deficeverat regem annis 1420. Cum sex pagis adiunctis et duce Henrico IV pagus orientalis Forae anno 1426 consiscebat codex septem pagi qui dictabat quod illi pagi suorum iuribus volebant remanere.
Alluvio septentrione insulae circumvallebatur erga mare anno 1523 et creabatur nova terra pro agricultura.[5]
Captum balaenae Foram apportabat aetas aura. Saecula XVII et XVIII navigia hollandica et anglica quae navigabant Groenlandiam plerumque habebant nautae Frisicae ab insulas. Extremo duodevicesimo saeculo 1000 nautae 150 nauarchi sub eis in Fora incolebant. Hodie etiam domus pretiosae ornatae nauarchi sunt spectandae vicorum Nieblum et Finis Australis. Monumenta appellata eloquenda in sepulcretis tres ecclesiae Forae annuntiabant illorum vitae. Sed cum diminutione balaenarum perpetuus minus viri navigabant. Incolae nunc versabant in agriculturam.
Ab 1842 utquam Christianus VIII rex Daniae aestatem in Fora degerebat insula nota erat cum loco laxamenti.
Anno 1920, tria communia in pago occiduo erant singula communia Forae, qua optabant pro Dania in suffragio Slesvicensis, sed quoniam non erant sita ad limitem cum Germania remanebant.
De gravitate nominis recensere
Nomen Fora ex parte derivabatur ab verbo feer quod est vel Frisica vel virida. Sed hodie nomen verbo theodisco fahren, quod est et navigare et vehere, derivare existimant.
Commeatus recensere
Ab porto oppidi scaphae maiores pluriens navigant pro die et portum continentis et Ambroniam nonque sunt aptae aestus. Lineae scaphae sunt agitatae naucleris. In porto continentis est coniunctio ferriviae Hamburgum et Daniam. Per aestatem offerruntur navigationes insulas minoras et Syltiam. Ab Sinu evadent coniunctiones laophoriorum omnes vicos insulae. In hoc oppido est etiam aeroportus parvus.
Visendusa recensere
Visendusa Sinus valet velut campana qua aedificabatur anno 1886 vel acta firmata qua appellatur agger saburra.
In insula sunt tres ecclesiae de saeculis duodecimo et tertio decimo: Sinus, Novae Coloniae, et Finis Australis. Sepulcra adiuncta habent insolita monumenta qua continent et describunt totae? historiae? vitae personae mortuae et qua habent imagines.
In Fora etiam sunt quinque molae, duae ab his in sinu siti. Tantum duae molae in Wirikis Vico et in sinu omnes sunt possessio privata.
Iuxta Vico ad Arcem situm Castellum Lembecki, tempore migrationis populorum et gentium vallum rotundum diametre magis 100 quam metra altitudeque valli 8 metra. Tumuli sepulcri demonstrant incolendum insulae aevo aeris. Hodie 17 ab his sunt inspicendum et sunt imprimis siti in parte occido australis insulae.
Etiam tota mare circum insulam est designandum visendusum. Ducti migrationes fundi maris offerruntur decesso aesto velut ab Fora in Ambroniam.
Fontes recensere
- ↑ De vicis in Fora (Theodisce).
- ↑ Albert Bantelmann, Landschaft und Besiedlung Nordfrieslands in vorgeschichtlicher Zeit, in: Geschichte Nordfriesland ISBN 3-8042-0759-6, S.15-56, S. 46.
- ↑ Castellum Lembecki (Theodisce).
- ↑ Albert Panten, Die Nordfriesen im Mittelalter, in: Geschichte Nordfriesland ISBN 3-8042-0759-6, S. 57 - 102, S.71
- ↑ Harry Kunz et Albert Panten, Die Köge Nordfrieslands. ISBN 3-88007-251-5.
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Foram spectant. |
- Fora insula viridis - De Fora (Theodisce)