De otio

Liber "De otio" est octavus Dialogorum summi viri philosophique Senecae minoris, scriptus in anno DCCCXV A.U.C. Hic liber amico Anneo Sereno dedicatur et octo capitulis subdīvĭdĭtur. Otium seu vacationem a publicis negotiis minime Stoicorum praeceptis repugnare Seneca contendit. In hoc opuscolo sapiens otio non inducitur ut vitam deditam pro publica utilitate dēpōnat; qui sapientiae studio ac naturae rerum conteplationi vacat civitati suae usui est.

De rebus quae in hoc opusculo disputantur

In primo capitulo de vitiorum varietate; in secundo et tertio de vitiis iuxta Stoicos et Epicureos; in quarto de duobus rebus publicis, quarum altera est quae deos atque homines continet, altera autem cui nos adscripsit condicio nascendi; in quinto et sexto de summo bono iuxta Stoicos et de curiositate; in septimo de tribus vitae generibus (omnes curas in voluptatem, contemplationem, actionem conferre); in octavo de sapientis vacatione a publicis officis quae probanda est, si sapienti deest illa res publica quam animo ipse concipit.

Sententiae

"Alter otium ex proposito petit, alter ex causa" (3.3) "Natura autem utrumque facere me voluit, et agere et contemplationi vacare: utrumque facio, quoniam ne contemplatio quidem sine actione est (5.8) "Quodsi non invenitur illa res publica quam nobis fingimus, incipit omnibus esse otium necessarium" (8.3)

Editiones

L. Annaei Senecae dialogorum libri duodecim,rec.L. D. Reynolds. Oxoniae. 1967 Lucio Anneo Seneca. De otio. Testo e apparato critico con introduzione, versione e commento di I. Dionigi, Paideia, Brescia 1983.